پیچند

این اهنگ‌ سیاوش توو روزای خوابگاهی بودنم و وقتی خیلی دلم برای خونه و شهرم تنگ میشد خیلی برام مرهم بود. یادش به خیر. حتی یه بارم یادمه با اهنگ دارم میرم به تهران اندی گریه کردم توو خوابگاه‌

سلام.خدا بیامرزدشون. پنج شنبه است با این پستتون یاد مادربزرگ خودم هم افتادم واسه هردوشون فاتحه میفرستم.

تو یک کتاب نوشته بود دو نوع درگذشته داریم درگذشتگان زنده و درگذشتگان مرده. درگذشتگان زنده اونایی هستند که هر از چندگاهی به یاد کسی میان. و درگذشتگان مرده اونایی که تمام کسانی که اونا رو میشناختن هم فوت کردن و دیگه کسی اونا رو یادشون نیست و نمیشناسه.

ماشالا خوب مارکوپولویی هستی ها:)

خدا رحمتشون کنه جنت مکان باشن انشالله..

من پارک طالقانی و آب و آتش زیاد رفتم یکی از پاتوقامه:)

خدا رحمتش کنه روحش شاد

اعتراف می‌کنم توی عکس اول فکر کردم اون وسطی انگشت عکاسه که داره یه چیزی اشاره می‌کنه:|

خدا رحمتشون کنه. روحشون شاد باشه.

خدا رحمت کنه مادربزرگتو.چه موقعیت سخت و غم انگیزی بوده.

:))  الان فکرکنم فهمیدم چرا یه حس عجیبی از خوندن این مطالب اخیر میگیرم،بخاطر اینه که اون موقع هم مطالب همین دورانتو میخوندم.کارشناسی و اوایل ارشد.

میخوام اشاره کنم من با هم اتاقیای سال سومم(بجز "ر" که خیلی رفیق فابریکم محسوب میشد و تو این امار دخیل نیست) فقط دوبار رفتم بیرون،اونم فقط با یکیشون،در عین اینکه خیلی هم با هم خوب بودیم.ینی واقعا سال سوم خیلی عجیب بود.

سلام خدا رحمتشون کنه .

توی عکس دوم فکر کردم دستاتونو به یه نشونه مشت کردید بعد که دقت کردم دیدم بند کیفتونو گرفتید .

عه یعنی فرهنگستان اونجاست؟

دقت نکرده بودم

من فکر میکردم فرهنگستان زیر مجموعه ای از دانشگاه تهرانه و دانشگاه تهران درس میخوندید:)

صنعتی شریف هم یه سری رفتم

فکر میکردم بزرگتر از این حرفها باشه خیلی کوچیک بود

پس درسته که زیر مجموعه دانشگاه تهرانه؟

خیلی هم جاش پرته تو یه کوچه باریک:)

من اونجا دنبال یه استادامون بودم بهمون گفته بود بیاید دانشگاه شریف

نگفته بود کدوم دانشکده

منم مجبور بودم هر دانشجویی رو میدیدم بگم استاد فلانی رو میشناسید و جالب اینجا بود هیچکسم نمیشناختش

کلا یه جای گمنام و یه رشته گمنام درس خوندید:)

به یه بچه هامون زنگ زدم گفت کلا اون روز نبوده دانشگاه:///

من تقریبا از اوایل دوره ارشدتون همراهتون بودم یادمه اون دوران هم زیاد مینوشتید که کسی رشتتون رو نمیشناسه

ناراحت شدید گفتم رشتتون گمنامه؟

میخواستم بگم اگه ناراحتم شدید همینه که هست:دی

اینم حرفیه:)

اصلا من اگه می‌تونستم می‌گفتم همه عنوان پست‌هاشونو از متن ترانه‌های سیاوش یا شعرهای علیرضا آذر بذارن :دی

روح مادربزرگت شاد.

چه جالب. منم نمیدونستم فرهنگستان سمت بوستان دفاع مقدس و آب و آتشه :|

البته یه بار با اتوبوس رد میشدم تابلوی فرهنگستان رو دیدم. ولی خب باز از اونور نگاه نکردم که ببینم اونجا آب و آتشه یا چی :)

چه جاهای خفنی میفتین شما. 

همه سال نوشتا و عکست نوشتا رو میخونما

ولی حرفی برای گفتن ندارم(:

روحشون شاد

خدا رحمتشون کنه.

من سر کلاس مدرسه بودم که مدیرمون گفت زنگ زدند باید بری خونه مادربزرگت. توی راه داشتم خودمو متقاعد می‌کردم که فکر احمقانه‌ای نکنم. حتی وقتی حجله رو دیدم باور نکردم، تا اسم رو خوندم...

راستی از چه سالی می‌رسیم به فرهنگستان؟ :)

یه سوال دیگه هم داشتم. ما برای المپیاد کامپیوتر یه درس داشتیم به نام نظریه زبان‌ها و ماشین‌ها. موضوعش زبان‌های صوری بود. این‌ها توی زبان‌شناسی هم بررسی میشه، یا فقط توی ریاضیات داریمش؟

ینی وااااووووو،خیلی هم اتاقی های عالی ای نصیبت شده بوده😂🤦‍♀️ من دراون سه سالی که خوابگاه بودم واقعا هم اتاقی هام همه ی این صفاتو باهم نداشتن(گاها هم هیچکدومو نداشتن ولی مثلا تو رودربایستی، اتاقو تو تمیزی و مرتبیش سعی میکردن رعایت کنن بعضیاشون).در عین اینکه بچه های بدی نبودن.واسه ی مبحث چگونه هم اتاقی و دوست خوب بیابیم هم یه منبر برو اگه میشه.

زیبا:/

نمیدونم شاید ادم باید تجربه کنه که یادبگیره وخوبه تجربیات خوبتو به اشتراک بذاری

نمیدونم چی بگم، خدا رحمتشون کنه.

نچ دیدمش ولی دنبال نکردم.مرسی میخونمش

سلام وقتتون بخیر
می خواستم بپرسم با وبلاگ من تبادل لینک می کنید؟؟

فرهنگستان هنر، کتابخونه ملی و باغ کتاب رو نمیدونستم :))

فکر کنم ساختمون دراز بانک مرکزی هم همون حوالی باشه.

اولش تسلیت میگم فوت مادربزرگ عزیزت رو 

دوما من عکساتو میبینم متوجه میشم واقعا اغراق نمیکردی که همیشه کفش پاشنه بلند میپوشی. من نود و پنج درصد اوقات اسپرتم. طلاهم فقط گوشواره و گردنبند 

با توجه به النگوهات و کفش پاشنه بلندت باید بگم چقدرررر صفات دلبری زنانه در تو بارزه! مرادت کجاست ببینه اینا رو؟

وقتی انقدر علاقه به عکس گذاشتن داری پس چرا صورتت رو سانسور می کنی؟

اعتماد به نفس داشته باش و از قضاوت نترس و عکسات رو سانسور نکن. متاسفانه آدم های جهان سوم انگار در یک حصار جهل و عقب ماندگی ماندند

اخرین‌باری که رفتم طرف پل طبیعت و باغ کتاب و ... کامل یادمه فرهنگستان و نگاه می‌کردم  و یاد آهنگر دادگر بودم:) البته یاد بانک مرکزی هم بودم:/ از مترو میایم بیرون وارد بوستان دفاع مقدس می‌شیم سمت چپ نگاه کنیم (به سمت شمال که میشه خیابون میرداماد) بانک مرکزی اونجاست 

اغلب اوقات رنگ سفید در عکس‌ها وجود داره:))

خدا مادربزرگتون رو رحمت کنه

سلام و درود دُردونه خانوم عزیز

روح مادر بزرگت هم شاد و قرین رحمت الهی ، راهیست ک همه باید بریم ـ دیر و زود داره ، سوخت وسوز نداره ، خوشا اونانیکه خاطره های خوب بجا گذاشتن و میزارن !

فرهنگستان کنونی سال 69 ک تشکیل شد ، اعتبار مالی ش زیرنظر سازمان برنامه و بودجه بود و اگر درست بخاطر داشته باشم باید از زیر مجموعه های وزارت علوم باشه (تائید و تکذیبش رو خودت پیدا کن) 😉 

امروز شنیدم ک تا آخر اسفند (فارغ از علت وحشتناکش) تعطیل کردن و این میتونه نشونه ی خوبی برات باشه (خدا وقت بیشتری برات درنظر گرفته) 

مطالعه ی کتابات ب کجا رسیده ؟

با اینکاری ک تو با عکسات میکنی شونصدسال دیگه باید منتظر مراد بشینی دختر ! 😁 

شاد و سلامت باشی الهی 

کشف الاسرار میبدی رو یاز گرفتم دستم و این جمله اش رو یادگاری میزارم رو دیوارت دُردونه !

مایل نیستی منتشر نکن

انسان ها ﻋﺰﯾﺰ ﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻋﺰﺗﻨﺪ ک ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﺼﻤﺖ ب ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻻﯾﺶ ﭘﺎ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺎﺑﻮﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺁﺏ ﻣﻐﻔﺮﺕ ب ﺩﺳﺖ میگیرد .

ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﺩﻣﯽ ، ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺳﺖ ک ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﻮﺩﮎ میکند ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺜﯿﻔﯽ ﺑﺮﺣﺬﺭ میدارد .
ﮐﻮﺩﮎ ﺑﯿﺮﻭﻥ میرود ﻭ ب ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﯽﺷﻮﺩ .
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺁﻟﻮﺩﻩ ب ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ میگردد ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﺎﺩﺭ ، ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ .
ﻣﺎﺩﺭ ک ﺗﺮﺱ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ میگوید :

ﻋﺰﯾﺰ ﺩﻝ !

ﺁﻧﮕﺎﻩ ک ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ، ﺁﺏ ﻭ ﺻﺎﺑﻮﻥ ب ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻢ ؛ ﭼﺮﺍ ک میدانستم چ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ .

درپناه خدای مهربون باشی 

خدا رحمتشون کنه. :*

چه می‌کنید با کرونا؟:))

که اینطور:)

کتابتونو معرفی کنید شاید ما هم خوشمون اومد و خواستیم بخونیم:)

همون بهتر که نمیخونیم این کتابو:)

آمیرزا بازی کنید:)

اقا من الان کامنت هوپ رو خوندم و میخوام اشاره کنم شایداون مدلی از اسپرت که خریدی به استایلت نمیومده و این دلیل نمیشه کلا بهت نیاد.اینه که به کفش اسپرت بازم فرصت بده
:))بعد من نکه با کفش اسپرت هم ممکنه بخورم زمین یا برم تو یه چاله چوله ای چیزی،سوالم اینه چجوری مدیریت میکنی که اتفاقی برات نیوفته؟:|البته شاید برخلاف من ادم وار راه میری

اسنایپر ایکس هم خوبه:)

آقا من با توجه به کامنت هوپ فهمیدم خیلی سربه‌هوام؛ چرا من النگوهات رو ندیدم و نمی‌بینم و چرا اصلاً به مدل کفش‌هات دقت نکردمک آیکون بی‌قت و اینها

بله بازیه تو این روزا یا باید تو نت بود یا بازی کرد یا کتاب خوند

کاری نمیشه کرد

الان مشخصه حوصله ام سر رفته دارم اینجا کامنت میدم یا بیشتر توضیح بدم:)))

خب الهی شکر:)

دیگه از مصیبت های کروناست:)

:))مرسی

حقیقتا بنظرم جوری نیست که بهت نیومده باشه و اینکه نکته ی مهم توی کفش اسپورت،شلواریه که باهاش پوشیده میشه که البته تو این عکس شلواره هم اوکیه باهاش ولی بطور کلی با رعایت این نکات اسپرت خیلی هم میتونه بهت بیاد.

: (اموجی ای که دهن نداره) فکرکنم مشکل من اینه که رو یه خط فرضی راه رفتن فقط تفریحه برام و در حالت عادی خیلی تند و گاها با سرعت و اینا راه میرم.:|جلو چشمم گاهی درست دقت نمیکنم.

یه چیزایی میگن که انگار ممکنه کنکور دکترا بازم عقب بیفته و مثلا خرداد برگزار بشه (البته هنوز در حد حرفه و قطعی معلوم نیست)، شنیدی؟

دیگه اگه اینجوری بشه خیلی خوش به حالت میشه.....

چه قدر خوب:)

برای همینه که صنعتی شریف درس میخوندید دیگه

اره تو بیشتر به اسپورت فرصت بده.

:))سرعت تحت کنترل زیبا بود.تلاشمو میکنم

:)))))نه نگران نباش وقتی تاالان نیوفتادی ، ازاین به بعدشم نمیوفتی

:||| شوخی میکنی؟کمر شکن بود واقعا

:)))حتما

کامنتای این پست رو مخن بعضیاش :))))

سلام یادمه یه بار گفتید هر وقت میرید تهران آهنگی که گوش می کنید همین آهنگ تهران قمیشیه.

والا نصف پستای خودتون راجع به شربف بود بعد آلرژی دارید نسبت به اسم شریف؟

اوکی

😐دست راستت رو سر ما واقعا

سلام خوبی خدا مادربزرگت رو رحمت کنه ولی درست نبود با لباس مشکی بیان دنبالت:(

یاد کارگاه برق خودمون افتادم تو یکی از مدارها من و دوستم اونقدر وقت گذاشتیم وقت کلاس هم گذاشته بود استاد گفت بیایید برید ما هم می گفتیم نه تا یاد نگرفتیم نمی ریم گفت بیاید برید من از شما اینو تو امتحان نمی گیرم فقط یادم بندازید:)

نه ما هم روز امتحان یادش انداختیم از من و دوستم اون مدار رو امتحان نگرفت گفت یادم هست:)

به احترام جوابت دو ساعت سکوت :))))

آره، بحث پیپل چینج و ایناست :))

مراد کجایی ببینی این بچه چقد صبور شده :دی

سلام الان ترجمش میکنم :

گفتید :

سلام 

چطوری

توبا کورونا چی کار میکنی؟

  می گویم

من ژاپنی نیستم و نمی توانم به خوبی ژاپنی صحبت کنم

  من شما را دوست دارم و می خواهم ازشمامراقبت کنم

  شما آدم خوبی هستید

دوباره می بینمت ، خداحافظ