پیچند

تازه دیروز الهام پیام داده یه اسکاچ جغدی هم برات گرفتم

این سری برم تهران صاحب یک عدد اسکاچ جغدی هم میشم حتی

 تو یه عکسی، دارم با نرگس سلفی می‌گیرم و عمیقاً به فکر فرورفته. عالیه اون عکس :)))

اونو فرستادم برای مامان و باباش :))

عکس بچه‌ی مردمو ایمیل کنم؟! نچ نچ نچ نچ

من حتی از انتشار عکس میز ناهار نرگس و مطهره هم اجتناب نمودم. چون به نظرم اومد خصوصیه این چیزا :دی 

ناگفته نماند که هر دوشون از خواننده‌های اینجان

جزئیات دیگری هم بود که از ذکر آن خودداری نمودم. مثلا اون مانتو همونیه که چند روز پیش از مشهد گرفتم :دی

سس روی من که نریخته بود. روی مانتوی جولیک بود :دی

ممنون

قدیمی؟ نه بابا. همچین قدیمیِ قدیمی هم نه. شاید سه سال، نهایتش چهار ساله می‌خونمش. من جولیکو از وقتی ویرگول بود می‌خوندم، ولی اولین بارم بود می‌دیدمش

در کل هزار تا پارامتر پیچیده رو در نظر می‌گیرم و بعد با طرف وارد ارتباط نزدیک‌تری میشم.

البته طرف باید خیلی مراتب و درجات رو طی کنه که من حس اعتمادم برانگیخته بشه. بای دیفالت برانگیخته نمیشه :دی

ما کربلا هم که رفته بودیم پر پراید بود :)))

جای دوستان سبز!

جاتون خالی. همه‌ش می‌خوردیم به درِ بسته بس که همه جا شلوغ پلوغ بود

برو برو تبریکو هر موقع بگی تازه است :))

آرامش خاصی داره

معلومه که داشته منفجر میشده و اون حالت پخش و پلا شدن رو زمین، حس بعد از به زندگی برگشتنشه

نه منظورم این نیست حتما به من عکسشو بده یا وبلاگش بذاره یا پروفایل تلگرامش باشه یا غیره. منظورم اینه که یه پیش‌زمینه‌ی ذهنی و تصور قبلی داشته باشم. مرموز نباشه و جا نخورم وقتی می‌بینمش. مثلا الانور، بانوچه، یا حتی عارفه و راضیه (با اینکه راضیه و عارفه وبلاگ ندارن الان) ولی به هر حال تصوری از چهره‌شون، سن و سال و تیپ و فیزیکشون دارم، ولی خب مثلا شما رو در این حد می‌شناسم که خاموش اما دختری. برای همین حس اعتمادم جلب نمیشه که بیام جایی که شما اونجایی.

ببین یه وقتایی آدم منتظره طرف مقابل پیشنهاد بده و از وی به یک اشارت و از ما به سر دویدن، ولی یه وقتایی هم ترجیح میدی خودت آغازگر باشی. هر دو جورشو تجربه کردم.

مثلا یه بارم یکی از خواننده‌های قدیمی ناغافل پیدام کرد

ارجاعت می‌دم به پست شن‌های ساحل

جولیک داره برای نسیم من شال می‌بافه :دی نمیگم اگه بقیه هم ببافن می‌رم می‌بینمشوناااا. ممکنه به بقیه آدرس بدم که پست کنن شالو و نخوام ببینمشون. ولی این کار جولیک در جلب حس اعتماد و پیشنهاد من بی‌تأثیر نبوده.

اولین بار من کامنت گذاشتم براش. اون موقع من تورنادو بودم و جولیک، ویرگول بود :) وقتی مادر جان بهارش بود و هر شب دعا می‌کردم بیشتر بمونه کنارش...

من از طریق وبلاگ یکی از دوستان وبلاگشو کشف کردم و یه مدت خوندمش و خوشم اومد. فکر کنم جولیک از فصل سوم، ینی شباهنگ اولین کامنتشو برام گذاشت. تا جایی که یادم میاد من آغازگر بودم :دی

بله بله زیباست. آخه من براش خریدم :دی مگه میشه من چیز نازیبا بخرم؟ :))

جولیک فیل دوست داره آخه

ایرانیه. وطنم پاره‌ی تنم

گفتم قابلیت اعتماد داری

در واقع شرط لازم برای حقیقی شدنو داری، شرط کافیو نداری :))

با توجه به وبلاگ‌های متعددی که زدی و پکوندی، پیشنهاد می‌کنم به همین روال بی‌وبلاگیت ادامه بدی :))

خستگیش هنوز به تنمه

ولی خوش گذشت

خب عین آدم بنویس غلط نگیرم. 

والا

تهران نیستم الان. پنج‌شنبه‌ی هفته‌ی پیش‌تر تا سه‌شنبه‌ی پیشین تهران بودم

زیرا که از کاراکترهای کتاب امام خمینی یادمه و بس :))

دو تا نظریه‌ی جدید در مورد خواب دارم

یکی اینکه هر چی دور و برت شلوغ‌تر و ذهنت ناآرام‌تر باشه یا خواب نمی‌بینی یا می‌بینی و یادت میره (مثل ترم اول کارشناسی‌م)

نظریه دومم رو نمی‌گم چون نیاز به اطلاعات شخصی مخاطب از من داره که خب بگذریم... ولی این نظریه‌ی دومم نظریه‌ای که مبنی بر انفجار هیجانات سرکوب شده بود رو باطل می‌کنه. زیرا که در برابر برخی شرایط، من تو خواب هم سکوت می‌کنم. دقیقاً مثل وقتی که اون شرایط موقع بیداریم پیش میاد

فقط من می‌تونم لینک بدم:

شاعر در این راستا می‌فرماید: می‌سوزم از فراغت، روی از جفا بگردان. هجران بلای ما شد، یا رب بلا بگردان

مال منم به همین افتضاحیه از نظر قطع و وصلی (البته دلیلش استفاده از فیلترشکنه. وگرنه عادی بدون فیلترشکن، قطع و وصلی ندارم)

ولی سرعتش خوبه وقتی وصله

چند وقت پیش سیم‌کارتامونو که فورجی کردیم، دیگه نت خونه رو شارژ نکردیم و همه‌مون بسته گرفتیم. 

صُبا شش تا دوازده بسته‌ی ایرانسل دارم

بقیه‌ی ساعات همراه اول دارم (فور جی) که زیاد ازش استفاده نمی‌کنم و در مواقع لزوم برای دانلود استفاده می‌کنم ازش (به خاطر سرعت بالاش)