پیچند

اتفاقاً چند روز پیش یکی از دوستام همین تصویر سمت راستی رو برام فرستاد و گفت نرگس تو رو می‌گه 😂 اصلاً دست خودمم نیست، ولی به کسایی که این مواردو رعایت می‌کنن ناخودآگاه دید مثبت پیدا می‌کنم =))

الان باید بگم من هکسره و نیم‌فاصله بودم ولی اون غلط املایی دوست داشت :دی

من چون معمولا اگه کسی بخواد باهام آشنا بشه به واسطه‌ی معرف شماره‌م رو می‌گیره و پیام میده که قرار بذاریم، اولین چیزی که باهاش مواجه میشم نحوه‌ی نوشتنشه و اگه موارد سمت راستی رو رعایت نکنه من همون دفعه اول با گارد میرم می‌بینمش🤦🏻‍♀️

یه بار هم یکی بود که همه‌ی اینا رو رعایت می‌کرد، ولی خب رفتم باهاش حرف زدم، دیدم به درد هم نمی‌خوریم. تا چند روز با خودم درگیر بود که آخه یه آدمی که این قدر همه‌ی موارد رو رعایت می‌کنه رو دیگه از کجا می‌خوای پیدا کنی؟!

بذار و هکسره خیلی مهمه

ولی بقیه‌اشون رو با دیده‌ی اغماض می‌نگرم چون واسه خودمم رعایتشون سخته😶😶

وای منم همینم :)) مصداقشم این پست: https://ablogofonesown.blog.ir/post/278 (پاراگراف یکی به آخرش مربوط به این داستان میشه ولی اصل همین عنوانشه!) خلاصه که نحوه نگارش یکی از معیارهامه :))

ولی منم هیچ‌وقت نتونستم امر و عرض رو درست استفاده کنم :/ یه بار یه جلسه آنلاین بودیم، آخرش استاد پرسید: امری ندارید؟ منم گفتم نه امری نیست =)) و شانس اوردم یه نفر دیگه همزمان باهام گفت عرضی نیست :))

نمی‌دونم وضعیتم اسف‌باره یا چشم‌ودلم سیر، که این چیزها روم تأثیر نمی‌ذاره. 

دوستان اینا همه‌اش شایعه است و من تکذیب می‌کنم! چون ما که این همه سال، همه چی رو رعایت کردیم و حتی یه ویراستار هم رومون کراش نزد! نه‌تنها کراش نزدن بلکه همین جوری راه رضای خدا هم نمیان یه سلامی، فحشی چیزی بدن رد شن برن! فقط اون ضربدر بالای صفحه رو می‌زنن و رد میشن میرن! :)) :|

همونم نمیگن، بس که محبت دارن :|

الحمدلله راه تأثیر منفی که همیشه بازه. :D منظورم تأثیر مثبت بود. 

می‌دونی، انگار از مباحث صوری گذر کردم؛ یعنی بدیهیه که باید این‌ها رعایت بشن. الان، گاهی، رعایت بعضی مباحث زبانی (مثل یک‌دستی توی شکسته‌نویسی و سالم‌نویسی یا بعضی موارد غلط ننویسیم) و انتخاب کلمات توجهم رو جلب می‌کنه. 

منم گاهی رعایت میکنم میگم شاید بیای پستهامو بخونی 

بعضی اوقات نه ،هرموقع رعایت کردم بخاطر تو بوده 😅😓

:)))) من اگه بلد باشه که خب دید مثبت پیدا میکنم. اگه بلد نباشه غلط هاشو تصحیح میکنم تا به خودش بیاد،اگه نیومد حرص میخورم (البته خب من خودمم یسری چیزارو رعایت نمیکنم یا بلد نیستم، بیشتر بحثم سر چیزایی بزرگ مثل ه کسره و بذار و غلط املاییه)

اگر طبق واحدهای درسی‌مون بگم، آیین نگارش و ویرایش شرط جواب سلام دادنه؛ با بیان و بدیع اگه آشنا باشه، راه لبخند و چای و معاشرت باز می‌شه؛ اما اگه بلیغ سخن بگه، اگه توی معانی کارش درست باشه، اون‌‌جاست که دل من می‌ره!!

بی‌خیااال واقعا؟! :)))

یه بار یکی از بچه‌هامون پدرش فوت شده بود، بهش گفتم: تسلیت عرض می‌کنم. هنوزم دارم فکر می‌کنم «تسلیت می‌گم» مگه چش بود که یهو رسمی شدم و تسلیت عرض کردم😅

چه جالب:|

تا این حد رعایت نمی کردم ،فقط ویرگول رو رعایت می کردم!!!

سعی می کنم از به بعد این ها رو هم درست بنویسم :)

وچقدر سخت است.؛)

اتفاقا همین رو می خواستم بپرسم، همیشه فکر می کردم

باید فاصله باشه بعد ویرگول بذارم بعد کلمه رو بنویسم.

مرسی از اینکه گفتی:*

ما که تا جایی تونستیم رعایت کردیم ، البته به خاطر زبان فارسی 🙂

با توجه به این دسته های عزاداری که رد میشن و این پست یاد یه سریال قدیمی افتادم . اون زمان ها که مردم بیشتر صدا و سیما رو نگاه میکردن و اینترنت و ماهواره و این چیزا به این صورت نبود یه سریال بود به نام شب دهم 

درست داستانش یادم نیست ولی یه دختره بود که برای معشوقش شرط میذاره که اگر میخوای به من برسی باید 10 شب توی ماه محرم مراسم عزاداری برگزار کنی . 

اونم آخرش در این راه کشته میشه چون برگزاری مراسم عزاداری ممنوع بوده . البته به ادعای نویسنده ی سریال 

الان با توجه به اون سریال دارم تصور میکنم چه مراد ها که بعد از چند تا نیم فاصله زدن رباط صلیبی دستشون پاره شده ( هر چند نمیدونم دست رباط صلیبی داره یا نه ) و در نیمه ی راه برگشتن

@فاطمه

کامنتت رو که خوندم یادم افتادم یکی از آشناها پدرش فوت کرده بود. پیام تسلیت براش فرستاده بودن «سلام. متاسفم برات.»

بنده خدا نمیدونست گریه کنه یا بخنده ://

اون پستی که آدرسش رو دادید جالب بود .پس این که میگفتن دخترا زودتر به بلوغ فکری میرسن بی دلیل نبوده . 

من توی اون سن با توجه رایج نبودن فوتوشاپ و اینترنت به این شکلی که امروز هست میرفتم کنار تلوزیون و پسر خاله ام که از خودم کوچیکتر بود مثل پلنگی که آماده ی شکاره با دقت رو به روی تلوزیون می ایستاد 

و از من و کاکرو ( شخصیت محبوبم در فوتبالیست ها) عکس دو نفره میگرفت

 با توجه به ثابت نبودن تصویر تلوزیون و این که پسر خاله ام هم عکاس ماهری نبود و کیفیت دوربین و کیفیت تلوزیون هیچ کدوم از عکس هایی که چاپ میشد درست در نمی اومد 

و بدبختی اینجا بود که برای فرصت بعدی باید یک هفته صبر میکردیم تا قسمت جدید پخش بشه