۱۵۴۸- وایِ من محتاج یک رکعتشمارم کردهای
یه قاعدهای هست تو احکام نماز که اگه نشسته باشی و شک کنی که رکعت سوم بودی یا چهارم، فرض میکنی که چهارم بودی و بعدش یه رکعت اضافی میخونی که احیاناً اگر سهتا خونده بودی این اونو جبران کنه. یا اگه شک کنی که دو بودی یا سه، میگی سه و بر این اساس ادامه میدی و بعد که تموم شد باز یه رکعت دیگه میخونی که اگه در واقع دوتا خونده بودی و سه رو اشتباه فرض کرده بودی جبران بشه. حالتهای مختلف دیگه هم داره و گوگل کنید میاره. چند ساله که همۀ اینا رو با قاعده یاد گرفتم و گاهی به کارم میاد. دیشب داشتم نماز میخوندم (تف به ریا البته). از سجده که بلند شدم این سؤال برام ایجاد شد که رکعت اولم یا دوم؟ یا سوم؟ یا حتی چهارم؟! بعد دیدم من حتی یادم نمیاد که دارم نماز سهرکعتی مغربو میخونم یا چهاررکعتی عشا رو. این دوتا فرشتۀ شونۀ چپ و راستم هم داشتن پوکرفیس همو نگاه میکردن و نچنچگویان سرشونو به نشانۀ تأسف تکون میدادن.
مُشوّشم این روزها
+ عنوان، یه مصرع از یکی از غزلهای مهدی ذوالقدر
+ یکی دیگه، با همین مضمون
شک بین سه و چهار بعدش سجده ی سهو نداره بجای رکعت اضافه؟