۲۰۳۷- امکانات و رساله
الان نشستم دارم فکر می‌کنم رساله‌ای که موضوعش نام‌هاست و چارچوب نظریش نام‌شناختیه و صفحهٔ اولش به جای به نام خدا نوشتم «به نام آنکه هستی نام از او یافت» رو به کی تقدیم کنم؟ به جوانان جویای نام؟ به نامداران گمنام سرزمینم؟ یا به نام‌آوران نامدار سرزمینم که در آسمانها بنام‌اند و در زمین گمنام؟
و آیا میشه آدم اسم بچه‌شو علینام بذاره یا از نظر معنایی حشو میشه؟ یعنی بود و نبود اون نام تمایزی در معنا ایجاد می‌کنه؟ مهنام و بهنام و شهنام چی؟ علینام با نیم‌فاصله بهتره یا به‌صورت پیوسته و علینام؟ اون وقت علییار رو اگه با نیم‌فاصله ننویسیم باید دوتا ی بذاریم بشه علییار؟ پس چرا مهدیار یه دونه ی داره؟
تو فصل پنجم که فصل نتایج پژوهشه، یه قسمتی رو هم باید اختصاص بدی به موانع و محدودیت‌ها و بگی چه مشکلات و کمبودهایی داشتی که نتونستی پژوهش رو گسترش بدی یا بهتر از این بشی. همهٔ پایان‌نامه‌ها و رساله‌ها و بعضی مقاله‌ها اینو دارن. جا داره این قسمت رو با اون جملهٔ شهید طهرانی مقدم تموم کنم که «فقط انسان‌های ضعیف به اندازهٔ امکاناتشان کار می‌کنند.».
باید موضوع رساله ت جذاب باشه.
حیف نه من اهل رخ نشون دادن و اومدنم نه تو اهل رخ نشون دادن و گفتن که بخوام بیام جلسه ی دفاعت رو ببینم.