107- من از ایناییم که دیگه نمیرم گل بچینم گلاب بیارم سری اول که یارو میگه وکیلم اوکیو میدم قال قضیه رو میکنم! آدم انقدر هول؟!!!
دارم اینو گوش میدم و از اونجایی که مخاطبین من, هر کدوم صدای زنگ مخصوص به خودشونو دارن, تصمیم گرفتم این صدارو برای مسئولین فرهنگستان و همکلاسیای ارشدم اختصاص بدم
یادتونه که دیروز وقتی رو تختم دراز کشیده بودم و
واتس اپ و لاین نصب میکردم چی شد؟
مکالمه من و آقای پ. در همون راستای واتس اپ و لاین:
یه مدت طول میکشه به اسم معین تگش کنم, فعلاً همین آقای پ. صداش میکنیم
پ.ن1: آخه نسرین, برای من, کجاش با مسماست؟ من سبزه ام!!!
پ.ن2: اصفهانی بازی ینی دقیقاً چه جوری؟
پ.ن3: قطعاً یه روز آدرس وبلاگمو بهش میدم, ولی اون روز این پستا هیدن میشن
پ.ن4: رمز و راز عطوفت من با این بشر اینه که از من کوچیکتره (ایشالا)
و دلیل خشونتم با 40 و اندی ساله هه سن و سالش بود! همین!!!
پ.ن5: البته سن معیار خوبی برای کیفیت ارتباط نیست, ولی از هیچی بهتره
پ.ن6: ینی میشه پروژه تا ظهر تموم بشه و افطاری امروز, خونه باشم؟