919- تو نیکی می‌کن و در دجله انداز و دیگه بقیه‌شو بسپر به اونی که اون بالا نشسته

سه شنبه, ۱۵ تیر ۱۳۹۵، ۰۶:۱۴ ق.ظ

این پنج شش خط اول که رنگش آبیه، پست چند سال پیشه:

از قطار پیاده شدم و داشتم فکر می‌کردم چمدونامو همینجا بذارم برم به یکی از این آقایون که چرخ دستی دارن بگم بیان یا مثلا اینارو به یکی بسپرم و برم به این آقایون بگم بیان و اصن به کی بسپرم و یا منتظر بمونم این آقایونی که چرخ دارن خودشون بیان که خب نمی‌تونم منتظر بمونم چون کلاس دارم و دیرم شده و همین جوری که دو دو تا چهار تا می‌کردم یه پسره که داشت از کنارم رد میشد پرسید اینا مال شماست؟ گفتم آره. گفت می‌تونم کمکتون کنم؟ گفتم آره ممنون ولی سنگینه ... تا بیام جمله‌مو تموم کنم چمدونو تا دم تاکسی برد و تشکر کردم و بدون اینکه چیزی بگه یا حتی نگام کنه رفت.

او یک فرشته بود :دی

دیروز وقتی رسیدم راه‌آهن دو ساعت تا حرکت قطار وقت داشتم و رفتم نمازخونه یه کم استراحت کنم. رو صندلیای سالن انتظار جا برای نشستن نبود. حدودای چهار بلند شدم برم سوار قطار شم. یه کوله پشتی سبک داشتم و یه کیف دستی حاوی خرت و پرت. نزدیک پله‌ها یه پیرزن با قد خمیده و یه ساک سنگین داشت می‌رفت سمت واگن چهار و منم واگن سه بودم. چند متر یه بار ساکشو می‌ذاشت زمین و استراحت می‌کرد. صد صد و پنجاه متری با واگنامون فاصله داشتیم. به نظر می‌رسید خیلی خسته شده و زیر لب داشت غر می‌زد؛ ساکشو دوباره گذاشت زمین که استراحت کنه. رفتم سمتش و پرسیدم اجازه میدید کمکتون کنم و بدون اینکه منتظر جوابش باشم ساکشو برداشتم و راه افتادم. صدای قطارا نمی‌ذاشت بشنوم دقیقاً چه دعایی می‌کنه ولی گمونم می‌گفت خدایا یه همچین دختر مهربونی رو نصیب مراد کن :دی زیر لب داشت دعام می‌کرد و داشتم فکر می‌کردم نکنه این خانومه مامان‌بزرگ اون پسره است... ساکشو تا دم واگن بردم و تشکر کرد و لبخند زدم و رفتم سمت واگن سه.

۹۵/۰۴/۱۵

پیچند (تورنادو، دُردانهٔ سابق، شباهنگ اسبق)

پیچند

پیچند

فصل پنجم

And the end of all our exploring will be to arrive where we started
پیچند معادل فارسی تورنادو است.