پیچند

انجمن رشتۀ علوم اجتماعی دانشگاهمون، این مدت برنامه‌های خوبی برگزار کرده و حتی منی که زیاد با فضای این رشته و کلاً علوم انسانی حال نمی‌کنم هم دنبال می‌کنم بعضی از برنامه‌هاشونو. اخیراً یه جلسه داشتن راجع به سواد رسانه‌ای و فضای مجازی. انقدر استقبال خوب بود که قرار شد تکرارش کنن و بیشتر بهش بپردازن. استادی که سخنرانی می‌کرد به شرایط فعلی کشور هم گریزی می‌زد و مثال‌هاش راجع به اتفاقات اخیر بود. بحث دیروزشون با معرفی چندتا انیمیشن و فیلم (فقط ترومن شو یادم موند!)، بیگ‌دیتا و گوگل و ویز و نشان و بلد شروع شد و بعد رسیدن به بحث لایک و کامنت و بلاک و کارهایی که تو فضای مجازی می‌کنیم. با اینکه خودم قبلاً بارها راجع به این چیزا تو وبلاگم نوشته بودم، ولی شنیدنِ حرفای کسی که تخصص و رشته‌ش یه همچین چیزاییه خیلی جالب بود برام. پارسال ما خودمونم راجع به هشتگ سخنرانی داشتیم، ولی نگاه ما بیشتر زبان‌شناختی و تحلیل محتوا بود. ولی تو فضای اینا، تمرکز روی رفتار انسان پررنگ‌تره. نوزدهم آبان جلسۀ سومشونه. لینکشو می‌ذارم براتون که اگه دوست داشتید شرکت کنید.

دیروز (جلسۀ دومشون بود)، خیلی کوتاه راجع به حس خوبی که موقع لایک شدن و کامنت گرفتن به آدم دست میده هم صحبت شد. من با اینکه تو وبلاگم لایک رو غیرفعال کردم و کامنتا رو بستم و تو اینستا هم گاهی همین کارو می‌کنم، ولی قبول دارم که معمولاً حس خوبی به آدم دست می‌ده. من حتی گاهی می‌گردم بین لایک‌ها که ببینم فلان استادم هم لایک کرده پستمو یا نه. یا میزان ذوقم موقع خوندن کامنت‌ها یکسان نیست. بعضی کامنتا از طرف بعضیا واقعاً به آدم انرژی می‌دن حتی اگه محتوای خاصی نداشته باشن یا محتواشون مشابه بقیۀ کامنتا باشه. منظورم اینه که با اینکه درجۀ اهمیتش کمه، ولی بازم بی‌اهمیت نیست برام.

راجع به کامنت هم یه چیزی گفت که قابل تأمل بود. می‌گفت شما تو گفت‌وگوی حضوری یا تلفنی (یا هر گفت‌وگوی همزمان و رودررو) وقتی یکی یه چیزی می‌گه، مجبوری سریع جواب بدی و یه واکنشی نشون بدی، ولی از وقتی ارتباط‌ها متنی و اینترنتی شده، بعد از اینکه پیام طرف رو دیدیم، کلی فرصت داریم تا فکر کنیم ببینیم چه پاسخی باید بدیم. این فرصت طولانی داشتن، باعث شده که تو موقعیت‌هایی که با کسی حضوری بحث می‌کنیم، واکنش‌های درستی نشون ندیم و یه جوابایی بدیم که بعداً پشیمون بشیم. مثلاً تو خیابون وقتی یکی ایجاد مزاحمت می‌کنه، یا حرف زشتی می‌زنه اون لحظه نمی‌دونی چی بگی، مگر اینکه از قبل کلی فکر کرده باشی و جوابتو آماده کرده باشی، ولی اگه همین مزاحمت به‌صورت متنی تو فضای مجازی باشه واکنش‌های مناسب‌تری خواهی داشت. تازه اینجا میوت و بلاک هم داره ولی تو فضای حقیقی از این امکانات برخوردار نیستیم :|

راجع به خبر و شایعه و روایت و... هم صحبت شد که دیگه بماند.