پیچند

پَهْلَوی منسوب به «پَهْلَو» است و این واژه از صورت ایرانی «پَرْثَوَه» آمده است

که در اصل به سرزمین پارت اطلاق‌می‌شد و منسوب به آن در زبان فارسیِ میانه «پَهْلَویگ» و «پَهْلَوانیگ» است

فارسی یا پارسی منسوب به پارس مشتق از صورت ایرانی باستانِ «پارسه» می‌باشد

که نام سرزمین فارس است و منسوب به آن در زبان فارسی میانه٬ «پارسیگ» است

در سنگ‌نوشته‌های پارسی باستان این زبانْ «پارسه»

و در متن‌های فارسی میانه «پارسیگ» نام دارد که هردو معادل پارسی (= فارسی) است

بنابراین٬ از نظر اشتقاق٬ پهلوی به معنای «زبان پارتی» است و نه فارسی؛

ولی از دیرزمان نوشته‌های زرتشتیان را که به فارسی میانه است٬ پهلوی (در عربی فهلوی) نامیده‌اند

ژاله آموزگار٬ احمد تفضّلی؛ زبان پهلوی٬ ادبیات و دستور آن؛ چاپ هفتم؛ نشر معین؛ صفحهٔ ۱۳