پیچند

درود

سپاس بابت لینک کلاس‌های دکتر نایبی

خیلی کارساز هست.

عجب شعری...عجب رسومی...عجب احساسات لطیف و شاعرانه ای داشتند مردمان این سرزمین...چه قدر آداب عاشقی بلد بودند....فعلا که سهم ما صدای بمب و نارنجکه و فکر کنم تهران رو فتح کردن:)

قدیم قاشق زنی و آجیل مشکل گشا و آتیش...رسم دیگه ای یادم نیست.

میگفتم گردنبند نقره عقیق دارم رو ببندن بهش که طرف بره دستبندش رو هم برام سفارش بده بسازن:) یا شایدم گل سر پنج پر اناری م رو...خلاصه اگه جوابم بله بود یه چیزی میبستم به شال که طرف هی بذاره رو چشماش و قلبش و اکلیلی بشه:)))

من که نمیتونم جای دختر صاحبخونه باشم ولی اگر جای پسره بودم از اونجایی که طبع شاعرانه و رمانتیک ندارم خودم از شال آویزون میشدم و از پشت بوم میرفتم پایین به سمت پنجره و به پنجره ضربه میزدم که پنجره رو باز کنن یا شاید هم باز نمیکردن و  شال پاره میشد و میفتادم پایین . کسی چه میدونه ؟ 

سلام

خیلی خوشم اومد از شعره منتهی من بقیه رسم شالو نمیدونستم. مثلاً خانواده دختر چطوری پسرو شناسایی میکردن؟ 
یکی از رسمای منطقه ما اینه که در هر مناسبتی میرن دیدار خانواده تازه درگذشته. داشتم فکر میکردم ما از این لحاظ خیلی رسم خوبی داریم ولی بعد که عملیش رو خانواده اجرا کردن دیدم دیگه شورشو درآوردیم :)
خوردن آجیل، پلوی تنوری، قبلنها یادمه سفت و سخت معتقد بودن که حتماً باید تا قبل چهارشنبه اخر سال همه جا تمیز شده باشه سفت و سخــــــــــت:)

تو خواستگاری هم شعور طرف مقابل از نوع خواستگاری کردنش معلوم میشه... مثلاً کسی که به خودش زحمت نمیده یه وقت بذاره بیاد برای آشنایی و انتظار داره بیرون یا جلوی در با خانواده آشنا شه یا نمیگه معرف کی بوده همون بهتر که اسم خواستگار روش بمونه نه اسم مخاطب خاص... در نتیجه عمراً من چیزی به پر شاله ببندم. طرف چقدر راحت طلبه :)))) چه جدیم گرفتم

خب اون شالو که از سولاخ دودکش انداخته پایین، از کجا می‌فهمه به پر شالش انجیر و کشمش بستن یا آیتی از آیات یار؟!؟

نه. بحالا همه اش که برای من اتفاق نیفتاده یا به مرحله جدی نرسیده که بخوام حرص زیاد بخورم ولی در حد دیدن هم اذیت کننده اس و همون بیشعور گفتن حل میکنه قضیه رو ولی از یه جایی به بعد فقط به روشون آوردن میشوره و میبره :)

عیدت مبارک خوشگلم🌹🌹🌹🌹