۱۶۱۷- دایرۀ C
قبلاً وقتی به مرحلۀ «چه لزومی داره حضورم در بلاگستان» یا «بسّه، دیگه نمی‌خوام حرفامو با کسی به اشتراک بذارم» می‌رسیدم و تصمیم می‌گرفتم که وبلاگمو تعطیل کنم، یک تقویم و یک ماشین‌حساب و یک قلم و کاغذ می‌ذاشتم جلوم و تعداد پست‌های منتشرشده در بلاگفا رو با بیان جمع می‌کردم و روزهای وبلاگ‌نویسیمو از بیست‌وپنج بهمن هشتادوشش می‌شمردم و یک روزی که تا اون روز عمر وبلاگ‌نویسیم رُند شده باشه و روز خاصی هم باشه رو تعیین می‌کردم که اون روز آخرین پستمو منتشر کنم. برنامه‌ریزی می‌کردم که تا اون روز تعداد پست‌هام هم به عدد رُند یا معناداری رسیده باشه. مثلاً یادم هست که بعد از پست هفتصدوهفدهِ بیست‌وپنج بهمنِ نودوچهار تصمیم نداشتم اینجا رو به‌روز کنم. اون روز، روز تولدِ هشت‌سالگی وبلاگم بود. بعد از پستِ نهصدونودونه هم همین تصمیم رو گرفته بودم. اون پستو نهمین سالگرد تولد وبلاگم منتشر کرده بودم. چهارِ مرداد نودوپنج و آخرین ثانیه‌های سال نودوهشت، بعد از انتشارِ پست هزاروسیصدونودوهشت هم. یک بار هم ششِ بهمن، وقتی عمر وبلاگ‌نویسیم به چهارهزار روز رسید این تصمیم رو گرفتم. با تقریب خوبی توی تمام شماره‌های رُندِ پستها و روزهای خاص تقویم من این تصمیم رو داشتم و به جز یکی دو بار، شما رو آگاه و تصمیمم رو علنی نکردم. چون که هر بار این احتمال رو می‌دادم که برخواهم گشت و کجا رو دارم جز اینجا. چند وقتی هم هست که به این نتیجه رسیده‌ام که وقتش که برسه وبلاگ‌ها خودشون تعطیل می‌شن و ما چی‌کاره‌ایم که تصمیم به تعطیلیشون بگیریم.
یه کاغذ باطله درآوردم گذاشتم جلوم و پشتش سه‌تا دایرۀ کج‌وکولۀ کوچیک و متوسط و بزرگ روی هم و توی هم کشیدم. اسمشونو گذاشتم A و B و C. به دلم ننشست. دید خوبی از مسئله‌ای که ذهنم درگیرش بود نمی‌داد. به هوای پیدا کردن سایتی که معادلۀ دایره رو بدم و یه مدل دقیق‌تر بکشه، صفحۀ مقاله‌ها رو کنار زدم و گوگل رو باز کردم. A و B و C، سه فضایِ مجازیِ تفکیک‌شده برای به اشتراک گذاشتن نوشته‌ها و عکس‌هام بودن. برای ارتباط با آدمایی که تو فضای درسی باهاشون آشنا شدم، برای ارتباط با فامیل سببی و نَسَبی، و برای... راستش کمی مردّدم که برای دایرۀ C هم از کلمۀ «برای» استفاده کنم و بگم C هم برای امثال شماست که از بهمن هشتادوشش تا حالا از دنیای مجازی پیداتون کردم. شاید اینجا بیشتر برای خودم باشه تا شما. واقعیت اینه که حضورم تو فضای A و B برای حفظ ارتباط با گروه مخاطبان دانشگاهی و فامیل هست و پست‌های اونجا بهانه‌ای هست که ارتباطم باهاشون حفظ بشه ولی مطمئن نیستم حضورم توی فضای C که همین وبلاگ باشه برای حفظ ارتباط با مخاطب باشه. بِالاَخَص! مخاطبی که دو روز هست و دیگه نیست. با مساحت دایره‌ها، حجم محتواها رو میخواستم نشون بدم و اشتراک دایره‌ها، اشتراک محتواهای به‌اشتراک‌گذاشته‌شده رو نشون می‌داد. محتوای A و B با محتوای C اشتراک بسیار زیادی دارن. این دایره‌ها رو کشیدم که ببینم چه حجمی از این محتواها مختص وبلاگه و نمیشه یا نمی‌خوام توی اون دوتا دایرۀ آشنایان بگُنجونم. پرواضح بود که حجم بسیاری زیادی. که اگر وبلاگم هم نبود حاضر بودم تا ابد منتشرنشده توی وُرد برای خودم نگهشون دارم ولی تو اون دوتا دایره منتشرشون نکنم.
و البته این پست رو هم در حالی مینویسم که چندصد مطلب منتشرنشده توی وُرد دارم که با اینکه شبیه پست‌های قدیمی و همیشگی وبلاگم هستن و اصطلاحاً از همون جنسن اما چون لزومی به انتشارشون نمیبینم منتشر نمی‌کنم. اون‌ها هم معترضن که مگه چندتا از این پستایی که تا حالا تو وبلاگت منتشر کردی لازم بودن که حالا ما شدیم غیرلازم؟ راست میگن. باید یه فکری به حال اون نوشته‌های کم‌سعادت بکنم که افتخار خونده شدن توسط شماها رو نداشتن تا حالا. مثلاً می‌تونم مطالب رو از یک تا هر چندتا که هست شماره‌گذاری کردم و هر روز به‌صورت تصادفی یا به انتخاب شما یکی از شماره‌ها رو منتشر کنم.
۱۵۰ پست منتشر نشده و ۳۰۰ تا کلید واژه ی پست نشده واقعاً زیادن. حالا اگه کار ۳۰۰ تا کلید واژه فقط با خودت باشه و پستها با ما باز هم خوبه😁. اگه هر روز بخوایم یک شماره پست رو انتخاب کنیم و هر روز یک پست منتشر کنی پنج ماه طول میکشه و اگه بخوای یک روز درمیان این کار رو بکنی تا خواننده هایی که احتمالاً روز انتشار پست نرسیدن پست رو بخونن و نظر ثبت کنن روز بعد بتونن با این حساب ده ماه زمان میبره. تا ده ماه دیگه هم شاید باز هم نظرت عوض بشه و از ماها که خواننده ی وبلاگت باشیم معلوم نیست کی مرده کی زنده. بیا و تو همین روزها یه روزی که تاریخش رنده انتخاب کن و همه رو منتشر کن ما هم میایم و از آرشیو شهریور ۱۴۰۰ دونه دونه میخونیم. اینجوری هم اگه یه مدتی پست نذاشتی ما باز هم چیزی برای خوندن داریم😭
نظرم جنبه ی شوخی داشتاا هر کاری دوست داری بکن ولی خداییش جایگاه اون دایره ی c به قلبت نزدیکتر نیست؟