۱۳۵۰- به بهانۀ ۱۶ شهریور، روز وبلاگستان فارسی
بیست سال پیش، تو دنیا فقط ۲۳ تا وبلاگ وجود داشت که در عرض چند ماه این عدد به میلیونها وبلاگ رسید. توی ایران هم اولین وبلاگ ۱۶ شهریور سال ۱۳۸۰ متولد شد و وبلاگنویسان این روز رو روز وبلاگستان فارسی نامیدند.
من وبلاگنویسی رو از سال ۸۶ شروع کردم. دوم دبیرستان بودم. تازه کامپیوتر خریده بودیم. دوستام همهشون وبلاگ داشتن و یه روز که تو سایت مدرسه داشتیم برای نشریهمون مطلب مینوشتیم وبلاگهاشونو نشونم دادن و پرسیدن که آیا منم دوست دارم وبلاگ داشته باشم؟ برام وبلاگ درست کردن، قالب انتخاب کردیم و اولین پست رو همونجا تو سایت مدرسه نوشتیم. هیجانانگیز بود. اینکه مطلبی بنویسم و دیگران کیلومترها دورتر مطلب منو بخونن. مثل حسی که گراهام بل و واتسون موقع اولین مکالمهٔ تلفنی داشتن. احساس میکردم وارد یه دنیای جدید و شگفتانگیز شدم. دنیایی که برام تازگی داشت و دوستش داشتم. احساس میکردم با آدمای بیشتری میتونم در ارتباط باشم. با وبلاگ میشد جواب تمرینا رو با همکلاسیا به اشتراک گذاشت و روز امتحانها و اخبار مدرسه رو اطلاعرسانی کرد. موبایل نداشتیم اون موقع. موبایل یه چیز لوکس محسوب میشد که فقط باباها و بعضی از مامانهای شاغل داشتن. از طریق وبلاگم میتونستم با همکلاسیهای سابقم در ارتباط باشم. خاطرات مدرسهٔ جدیدم رو بنویسم و اونا بخونن. اوایل به هر کی میرسیدم آدرس وبلاگمو تو کاغذ مینوشتم و ازش میخواستم مطالبمو بخونه. برای همکلاسیهای سابقم نامه مینوشتم و پای نامه آدرس وبلاگم رو یادداشت میکردم. آدرس وبلاگ، حکم شماره موبایلو داشت. اینترنت خونه از این دایالآپا بود که وقتی وصل میشدی تلفن خونه اشغال میشد. هفتهای یکی دو ساعت اجازه داشتیم بشینیم پشت کامپیوتر و پای اینترنت. فلش که نبود. مطالبمو تو ورد مینوشتم و تو فلاپی ذخیره میکردم. سبز بود رنگش. دارمش هنوز. چند مگ بیشتر جا نداشت و چند تا فایل ورد بیشتر توش جا نمیشد. جاهای مختلف نظر میذاشتم که بقیه هم با وبلاگم آشنا بشن. وقتی کسی برام کامنت میذاشت ذوق میکردم و خوشحال میشدم. شمام بگین. از حسی که موقع نوشتن اولین پست تو وبلاگتون داشتین بگین. چجوری بلاگر شدین؟
یه جایی هست که از وبلاگها تو مقاطع مختلف زمانی بکآپ گرفته و وبلاگ رو به همون شکلی که بوده انگار تافت زده نگهداشته. صاحب وبلاگ هم هیچ مدیریتی روش نداره و حتی اگه وبلاگشو حذف کرده باشه یا وبلاگش حذف شده باشه، نمیتونه از اونجا حذفش کنه و چیزی رو تغییر بده و ویرایش کنه. مثلاً من الان نمیتونم غلطهای املایی ضایعم رو از آرشیو این سایت درست کنم. روی لینک پایین کلیک کنید. فصل دومه. فقط حواستون باشه که اون موقع کد یه آهنگ از کامرون کارتیو رو هم روی وبلاگم گذاشته بودم و به محض کلیک، خودبهخود پخش میشه. خاموش رو هم خواموش نوشتم. نمیشه درستش کرد. به بزرگی خودتون ببخشید :|
http://web.archive.org/web/20140420191712/http://deathofstars.blogfa.com
شمام اگه دوست داشتین آدرسای قدیمیتونو بزنید بیاره ما هم ببینیم بخندیم.
اولین باری که وبلاگ نویسی رو شروع کردم سال نود بود و توی وبلاگ دانشجویی یه پست نوشتم. اون موقع ها اکثر پست ها کپی بود. نمونه شیر کردن پست هایی که توی تلگرامه. حسم خیلی باحال بود. اینترنت دایل اپی که چند ماه بعد وای فای شد. ٥٠-٦٠ تا کامنت از بچه های کلاس گرفتم. یک سری از کامنتهام فحش داده بودن! عدم نمایششون رو زدم و خیلی بهم برخورد :-))))
اولین باری که وبلاگ مستقلم رو زدم سال ٩٢ تیرماه بود. امتحان های اخر ترم بود. زد به سرم. وبلاگ زدم! کم کم دوست پیدا کردم. سر زدم به وبلاگشون. ولی از افتخاراتم اینه که هیچ وقت به کسی نرفتم بگم وبلاگ خوبی داری به منم سر بزن!