پیچند

یک وقت‌هایی مصوّبات فرهنگستان را دستم می‌گیرم و دنبال معادل فارسی واژه‌ای می‌گردم. همین‌طور که ورق می‌زنم، اتفاقی چشمم می‌خورد به کلمه‌ای که با دیدنش ناخودآگاه و بی‌اختیار لبخند می‌زنم. لبخندی به پهنای صورت. به واژه‌ای می‌رسم که در آن آدرس وبلاگم هست، شمارۀ دانشجویی‌ام هست، جغد هست، و نجوم هست. مراد هست. و واژۀ جدیدی که تاکنون آن را نشنیده‌ام. در خیالم نقطۀ نون را می‌آورم پایین و حالا می‌شود شباهنگ.