۱۸۶۴- روز سوم رمضان: الغارات
شنبه, ۵ فروردين ۱۴۰۲، ۰۵:۲۱ ب.ظ
دارم کتاب الغاراتو تموم می‌کنم. سال‌های روایت‌نشده از ۵ سال حکومت حضرت علی (ع)، بعد از ۲۵ سال خانه‌نشینی. رسیدم به صفحات پایانیش. نتونستم طبق برنامه هر روز ده صفحه قطره‌چکانی بخونم. سریال‌ها رو هم همین مدلی می‌بینم. همهٔ قسمتاشو یه‌جا. موقع برنامه‌ریزی و تقسیم‌بندی صفحات کتاب، حواسم به این خصلتم نبود که من آدم آهسته و پیوسته نیستم. البته یه دلیلشم این بود که شخصیت‌های زیادی داره و اگه کم‌کم میخوندم یادم می‌رفت ابن‌فلان و ابوبهمان که بود و تو قسمت قبلی چه کرد.
کتاب عجیبی بود. تصورات قبلی آدمو دگرگون می‌کنه. اون تصور فانتزی که از کودکیم از قصه‌ها و اشعار و روایت‌های جسته‌گریخته از حضرت علی داشتم با چیزی که اینجا میخوندم متفاوت بود. اینجا، تو این کتاب، علی آن همای رحمتِ شعر شهریار، یه شخصیت مظلوم و نامحبوب و نامقبول و تنها (با تعداد کمی دوست و همراه، که همون تعداد کم هم توسط مخالفانش ترور می‌شدن) بود. بهش ناسزا و دشنام می‌دادن، بی‌احترامی و توهین می‌کردن، نارو می‌زدن و باهاش می‌جنگیدن. یه دلیلش شاید عادل بودنش بود. مثلاً اطرافیانش انتظار داشتن وقتی به حکومت رسید به اونا بیشتر برسه ولی می‌دیدن این اتفاق نمی‌افته و می‌رفتن تو تیم دشمن که به‌لحاظ مالی کم نمی‌ذاشت براشون. در واقع می‌خریدشون. تو اون پنج سالی که به‌اصرار مردم حاکم شد، نه‌تنها همین مردم، که حتی سرداران سپاه و فرماندهانش هم حرفشو گوش نمی‌کردن و ازش اطاعت نمی‌کردن. رفتار مردم یه جوری بود که انگار نه انگار ایشون خلیفه و حاکم یا حتی امامشونه. حتی فرماندارهایی که حضرت علی منصوب می‌کرد و به شهرهای مختلف می‌فرستاد که اون مناطق رو مدیریت کنن هم معمولاً توزرد از آب درمیومدن و بعد از یه مدت اطاعت نمی‌کردن. مردم رو غارت می‌کردن، یا با غارتگرا همراهی می‌کردن. وقتی هم حضرت علی عزلشون می‌کرد قبول نمی‌کردن و مقاومت می‌کردن. می‌جنگیدن حتی. هر کی به یه قدرتی می‌رسید به اقوام و دوستان خودش می‌رسید و مالیاتو می‌ذاشت تو جیب خودش، بعدشم اختلاس می‌کرد و همه چیو برمی‌داشت پناهنده میشد شام؛ جایی که معاویه و یزید بود. وقتی هم حضرت علی آدمای لایق رو می‌خواست جایگزین این افراد بی‌کفایت کنه، مخالفان، اون آدمای لایق رو می‌کشتن. مثلاً فرماندار مصرو عزل کرد و مالک اشترو فرستاد اونجا. تو راه به مالک اشتر سم دادن و نذاشتن پاش به مصر برسه. حتی برادر حضرت علی هم چند بار میاد سهم بیشتری از بیت‌المال می‌خواد و وقتی می‌بینه حضرت علی مثل بقیه نیست و عادله، قهر می‌کنه میره پیش معاویه که عامل اصلی قتل‌ها و غارت‌ها بود. حتی حاکمان فارس و ری هم اختلاس میکنن پناهنده میشن شام. مردمم با اینکه این ظلم‌ها و بی‌عدالتیای فرمانداران رو می‌دیدن هیچ اقدامی نمی‌کردن. حضرت علی هر چی بهشون می‌گفت جلوی افراد ظالم وایستید، قیام کنید، باهاشون همراهی نکنید، بجنگید، بهونه می‌آوردن. مثلاً می‌گفتن الان زمستونه هوا سرده، بمونه برای یه موقع که هوا بهتر باشه قیام می‌کنیم. بعد وقتی قرار میشد یه جایی جمع بشن برای جنگ، صد نفر بیشتر نمیومد. یه کاری کرده بودن که حضرت علی بارها تو خطبه‌هاش بگه ایشالا خدا منو از شما بگیره. آرزوی مرگ می‌کرد از دست این جماعت سست‌عنصر. قبلاً بارها شنیده بودم و می‌دونستم که حضرت یه چاه داشت که می‌رفت برای اون درد دل می‌کرد و گریه می‌کرد. ولی نمی‌دونستم اوضاع انقدر وخیم بوده. الان می‌فهمم که حق داشته بره برای چاه حرف بزنه و شکایت کنه. یه موضوع دیگه هم که در بخش‌های مختلف بهش اشاره شده بود کشته شدن عثمان توسط برخی مخالفانش بود که طرفداران عثمان این کارو گذاشته بودن به حساب حضرت علی و هر چند وقت یه بار سر این موضوع شورش می‌کردن برای خونخواهی عثمان. ضرب‌المثل پیراهن عثمان هم از همین‌جا گرفته شده.
این کتاب چه تأثیری روم گذاشت؟ آگاه‌تر شدم و محبتم نسبت به امامم بیشتر شد. کتاب به‌موقعی بود. از این نظر که ماه رمضان ماه شهادت حضرت علی هست و خوندن یه همچین کتابی ذهن آدمو درگیر این موضوع می‌کنه که چی شد که یه عده تصمیم گرفتن ایشون رو حذف کنن. پاسخ این سؤال که چرا اوضاع مملکتمون درست نمیشه رو هم میشه گرفت از لابه‌لای صفحات این کتاب. دیگه باورم میشه که مردمِ اون موقع بعد از شنیدن خبر شهادت حضرت علی تو مسجد، تعجب کنن و بگن مگه علی نماز می‌خوند؟
یادمه کتاب نامیرا رو هم ماه محرم خونده بودم و اون کتاب هم به‌موقع بود. موضوع اونم عاشورا بود.
از اونجایی که نمی‌تونم عکس آپلود کنم و بخش‌های جالب کتاب رو باهاتون به اشتراک بذارم، برای خالی نبودن عریضه سه‌تا از آهنگایی که محسن چاوشی در رابطه با حضرت علی خونده و دوست دارم رو لینک می‌کنم:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
۰۲/۰۱/۰۵
ممنونم دردانه
پستت رو دوست داشتم :)
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین و الائمة المعصومین علیهم السلام