۲۰۳۵- لواشک و رساله

۱۸ مرداد ۱۴۰۴، ۰۶:۱۸ ق.ظ

یه بطری آب زرشک گوشۀ یخچال افتاده بود و از شدت ترش بودن نمی‌شد خوردش. پارسال با ترشیِ آلبالو که با سرکه درست شده بود و اونا رم از شدت ترش‌بودگی نمی‌شد خورد، لواشک درست کردم و تو فریزر بود. لواشکا رو درآوردم با این آب زرشک مخلوط کردم. یه کم گرم کردم حل بشن و بعد پهنشون کردم. با این آفتابی که این روزا می‌تابه سریع خشک شدن. الان با دوتا چیزی که از شدت ترش بودنشون نمی‌شد خوردشون یه چیزی درست کردم که PHاش با اسید معده که قوی‌ترین اسیده برابری می‌کنه و از شدت اسیدیّت! نمیشه حتی نگاش کرد. بعد حالا استاد راهنمام عاشق چیزای به‌شدت ترشه و موقع درست کردن هی یادش می‌افتادم. ولی رابطه‌مون رسمی‌تر از اینه که حتی عکسشو بفرستم بگم یادتون بودم چه برسه به اینکه خودشو ببرم! ولی رابطۀ هم‌کلاسیام با استادشون این‌جوری نیست. به‌عنوان مثال بخوام عرض کنم، دو سال پیش، همین موقع‌ها خوابگاه بودم. یه روز با هم‌کلاسیا هندونه گرفتیم و موقع خوردن، آخرای شب! این ایده به ذهنشون رسید که برای استاد راهنماشون که استاد یه درس دیگۀ منم بود بفرستن. زنگ زدن آدرس گرفتن واقعاً با پیک فرستادن! حالا این استادشون انقدر با همه صمیمیه که منم یه بار تو دانشگاه بهش لواشک دادم ولی با استاد خودم این‌جوری نیستم. حتی با اون استاد چند بارم رفتیم رستوران و یه بارشم همه رو مهمون کرد.

چند روزه شروع کردم به نوشتن رساله. خدا شاهده یه پاراگرافش یه صبح تا عصر طول می‌کشه. این که وسط نوشتن یهو برق می‌ره و مجبوری پاشی یه کار دیگه بکنی، جای خود، ولی انقدر روی انتخاب کلمات و جملات وسواس دارم که می‌بینی تو اطلاعات فایل ورد نوشته شده که این فایل دویست ساعت باز بود و دویست ساعت مورد ویرایش واقع شده، ولی محتواش بیست صفحه هم نمیشه.

۰۴/۰۵/۱۸

پیچند (تورنادو، دُردانهٔ سابق، شباهنگ اسبق)

استاد شماره 17

استاد شماره 22

۱۸ مرداد ۰۴ ، ۰۹:۵۵

بیست و دو

یه کم شکر می‌زدی یکی بتونه بخوره خب:/ یا با یه میوه شیرین دیگه مثل سیب قاطی میکردی.

من یه هم اتاقی داشتم باغشون خیلی محصولات مختلفی داشت از گوجه سبز و زردآلو بگیر تا انار و ... همیشه گونی گونی اینارو بار میکرد می‌آورد خوابگاه برای استاداش می‌برد حتی آبغوره اینام می‌برد. اونام شدیداً استقبال میکردن. البته برای دوستاش که مام بودیمم خیلی می آورد.

مام با اساتید ارشدمون صمیمی بودیم. رستوران اینام می‌رفتیم.

بعد اینکه این لواشک و آب آلبالوی هزار سال مونده رو همون بهتر که نبری برای کسی:دی

۱۸ مرداد ۰۴ ، ۱۱:۲۷

نـــرگــــس ⠀

هیچ‌کس باور نمی‌کنه یه پاراگراف یه صبح تا عصر طول بکشه...

ولی من درک می‌‌کنم :')

خدا قوت

۱۸ مرداد ۰۴ ، ۱۳:۲۰

خب برای اینکه من خودم کلا لواشک نمی‌خورم اگر بخورم شیرینش رو میخرم:/

ببین برنامه ی هوش مصنوعیت چه برنامه ای هست ؟ از اونجایی که من وقتی سرچ میکنم هزاران برنامه میاد بالا اصلا نمی‌دونم کدومش اصلیه! اسمشو بگو‌منم دانلود کنم.

۱۸ مرداد ۰۴ ، ۱۴:۱۸

دقیقا...

من ذوق میکنم، زیااااد. اونم مثلا برای یه پاراگراف.

بعد حتما باید پاشم ذوقم رو یه جوری نشون بدم. مثلا برای شوهرم تعریف کنم. یا مثلا داد بزنم حتی :|

😂😂😂

۱۹ مرداد ۰۴ ، ۰۵:۳۸

پلڪــــ شیشـہ اے

آخ از نوشتن رساله و اینها.

من عمیقا متوجه میشم که میگی یه پاراگراف صبح تا عصر یعنی چی.

راستی عزیزم از لواشک ها میتونی برای مزه دار کردن خورشتهات به تناسب استفاده کنی.

مرغ با اینجور چیزا خیلی خوشمزه میشه

۱۹ مرداد ۰۴ ، ۱۱:۴۵

حسنا

من یکم نگران اون لواشکه شدم که یه بار حلش کردی باز لواشکش کردی یه وقت خراب نشده باشه؟

خیلی خوشم میاد که کنار این همه کار و دغدغه‌ت مثلا تو خوابگاه حتی برای خودت کیک میپختی یا الان لواشک درست میکنی و...

پیچند

پیچند

فصل پنجم

And the end of all our exploring will be to arrive where we started
پیچند معادل فارسی تورنادو است.