پیچند

فصل پنجم

پیچند

فصل پنجم

پیچند

And the end of all our exploring will be to arrive where we started
پیچند معادل فارسی تورنادو است.

آخرین نظرات
آنچه گذشت

۵ مطلب در مرداد ۱۳۹۷ ثبت شده است

۱۲۰۸- عقل احمق

سه شنبه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۷، ۰۲:۲۳ ب.ظ

خوابم نمی‌بره. پتو رو کنار می‌زنم و بلند میشم میام سر وقت لپ‌تاپم. نصف شبی توی تاریکی از آرشیو چت‌های هفت هشت ده سال پیشِ جی‌تاک و یاهو مسنجر دنبال بستنی، خامه ای، مانتو صبا، سیم کشی و سیم پیچی می‌گردم. حواسم هست که خامه‌ای و سیم‌کشی و سیم‌پیچی رو بدون نیم‌فاصله جست‌وجو کنم. اون روزا هنوز نیم‌فاصله رو یاد نگرفته بودیم و با فاصله می‌نوشتیم.

  • مهسا: ‫تو ولیعصر ‫روبروی مانتو صبا ‫یادت هست؟ ‫تبریز ‫دیار‬ ولایت ‫یه بستنی فروشی هست‬
  • من: ‫آره یادمه
  • مهسا: ‫بستنیاش خیلی خوشمزه س ‫بهترینش و فوق العاده ترینش بستنی خامه ایه دلم می خوادش الان‬
  • من: ‫خب وقتی می دونی غیر ممکنه چرا دلت میخواد همین الان؟!!!‬
  • مهسا: ‫خب می خواد دیگه دل که این حرفا رو نمی فهمه‬
  • من: ‫ما دلمون رو با یه سری سیم اتصال دادیم به مغزمون کلا سیم کشیش فرق داره پس شمارو به خیر و مارو به سلامت‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

آره همین. دنبال همین بودم. روزای اول خوابگاه بود. من و مهسا هم‌مدرسه‌ای بودیم. تهران، دو رشته و دو دانشگاه مختلف قبول شده بودیم. دور شده بودیم از هم. هر شب باهم چت می‌کردیم، وبلاگ همو می‌خوندیم و برای هم کامنت می‌ذاشتیم.

  • من، سه ساعت بعد: ‫دلت کماکان همین الان بستنی خامه ای ولیعصرو میخواد؟‬
  • مهسا: ‫اوهوم
  • من: ‫زمان برای دلت تعریف نشده؟ همین الان دیگه گذشت‬
  • مهسا: ‫نه دیگه همین الان وقتی مداوم میشه‬ یعنی همه ی امروز‬
  • من: خب ببین دختر خوب میگم سیم پیچیش ایراد داره نگو نه ‫یه سیم از دلت به مغزت وصل کنی مشکلت حل میشه‬‬‬‬ به خواسته هات جهت بده الکی نگو میخوام وقتی ممکن نیست اگه میتونی ممکنش کن وگرنه تغییر مسیر بده نگفتم تغییر جهت و تغییر هدف فقط تغییر مسیر‬‬ ‫این همه بستنی فروش خوب تو تهران‬‬ مجنون بازی در میاری دیگه‬‬ که من لیلی خودمو میخوام‬‬ 
  • مهسا: نمی فهمم چی میگی
  • من: فردا امتحان دارم دیگه باید برم شام بخورم ‫دومین بارمه دارم برنج دم میکنم باورت میشه‬‬‫؟؟؟‬ حواسمو پرت کردی نمک و روغن نریختم‬‬
  • مهسا: روغنو که همین الانم می تونی بگیری روش‬‬ ‫توی یه ماهیتابه یکم روغن داغ کن‬‬ ‫بگیر روش‬‬ ‫خوب میشه‬‬
  • من: ‫نه دیگه کره میذارم روش نمک هم باید موقع خیس کردن میریختم که از اول یادم نبود‬‬ ‫من هیچ وقت آشپز موفقی نبودم‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

صفحه رو می‌بندم، لپ‌تاپو خاموش می‌کنم و میام پتو رو می‌کشم رو سرم و به سبک نوشتاریم فکر می‌کنم. گویا نه به نقطه اعتقاد داشتم اون موقع نه ویرگول؛ نیم‌فاصله پیش‌کش. حالا ولی تو یادداشت‌های دست‌نویسم هم اصول نگارشی رو رعایت می‌کنم. به مهسا فکر می‌کنم که یه زمانی رفیق فابریکم بود و محرم اسرار و سنگ صبور و نزدیک‌ترین دوستم. حالا ولی یادم نمیاد آخرین بار چند سال پیش بود که دیدمش و آخرین بار کی صداشو شنیدم. به روزایی فکر می‌کنم که ساعت‌ها با دوستام حرف می‌زدم و حالا حوصلۀ احوالپرسی ساده رو هم ندارم. به دستپخت الانم فکر می‌کنم. خوب شده خدایی. همه چی عوض شده. نوشته‌هام، دوستام، عادت‌هام، دستپختم، همه چی. همه چی عوض شده، جز اون یه رشته سیم. سر جاشه هنوز.


+ Sina-Hejazi-Aghle-Ahmagh

۲۳ مرداد ۹۷ ، ۱۴:۲۳
پیچند (تورنادو، دُردانهٔ سابق، شباهنگ اسبق)

۱۲۰۷- کوله‌پشتی مهر

چهارشنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۷، ۰۱:۴۱ ب.ظ

آقای سه نقطه به‌همراه جمعی از وبلاگ‌نویسان در نظر داره به‌مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید در قالب کمپین کوله‌پشتی مهر به دانش‌آموزان مناطق روستایی و محروم، لوازم‌التحریر هدیه کنه. دکتر میم هم این روزها در حال برگزاری مسابقۀ عکاسی هست. هزینۀ شرکت تو این مسابقه برای هر عکس دوهزار تومنه و قراره پول عکسا جمع بشه برای کمپین کوله‌پشتی مهر. اگه شما هم تمایل به همراهی دارید، می‌تونید به اینستاگرام یا وبلاگ آقای سه نقطه سربزنید و هر مبلغی که می‌تونید کمک کنید، یا تو مسابقۀ عکاسی دکتر میم شرکت کنید، و یا با انتشار پست‌های آقای سه نقطه و دکتر میم تو وبلاگ‌هاتون، اینستا، کانال و حتی گروه‌های خانوادگی و دوستانه‌تون تو این طرح شرکت کنید. باشد که یک در دنیا صد در آخرت خیرشو ببینین.



+ کسی یادشه این عکسِ کدوم پستم بود؟ [ببینید]، [اینم ببینید] :دی بعد کامنتاشونم بخونید :دی

۲۸ نظر ۱۷ مرداد ۹۷ ، ۱۳:۴۱
پیچند (تورنادو، دُردانهٔ سابق، شباهنگ اسبق)

برای پستی که نگارنده‌اش نیازمند یک نفر جزوه‌خوان سریع برای خواندن پروپوزال تکنیکال کامرشال ۵۰۰ صفحه‌ای بود که خودش برود بخوابد و اون صبح خلاصه رو براش توضیح بده و گفته بود اگه دلبر بود شاید برام می‌خوند همهٔ اینا رو، کامنت گذاشتم که «با شناختی که از دلبرها دارم مطمئنم نه تنها می‌خوند و خلاصه می‌کرد برات، بلکه فردا تا شرکتم می‌رسوندت که بتونی تو راه نکات رو مرور کنی و اگه چیزی برات مبهم بود توضیح بده» و وقتی پرسید این شناختی که داری از کدوم دسته دلبرهاست دقیقاً؟ چون هیچ کس دیگه‌ای الان با کامنت تو موافق نیست گفتم: «واقعاً؟! :)) پس با این اوصاف میشه دلبرها رو به دو دسته تقسیم کرد. با دستهٔ اول که مد نظر سایر کامنت‌گذاران بوده کاری نداریم. اون دلبرا فیکن. الکی فقط اسمشونو گذاشتن دلبر. دلبرای قلابی. اینا همونایی‌ن که تو قطار تو گوشم می‌خوندن مرادو باید چلوند و چزوند. با اینا کاری نداریم. خب؟ اون دسته‌ای که مد نظر من بود صبح (با اینکهٔ همهٔ شبو بیدار بودن و جزوه خلاصه می‌کردن و خسته‌ن) از این پن‌کیکای بدون فر شکلاتی درست می‌کنن، چایی دم می‌کنن، میزو می‌چینن، عکس می‌گیرن :)) می‌ذارن اینستا، بعد آپلود می‌کنن وبلاگشون، بعد یه آهنگ ملایم؟ خیر! از این آهنگای خز و خیل دوپس دوپسی می‌ذارن و می‌دونی مرادشونو چجوری بیدار می‌کنن؟ صدای آهنگو تا منتهاالیه سمت راست بلند می‌کنن و جزوه رو لوله می‌کنن و با چماق کاغذی ‌دست‌سازشون می‌افتن به جون اون بدبخت و با ریتم ملایم سیناحجازی‌طوری صبح شده رو می‌خونن و از اون ورم سیروان خسروی داره داد می‌زنه یه صبح دیگه! آره پسر، دلبرای راست‌راسکی اینجوری‌ن. بقیه فیکن»


۱۴ مرداد ۹۷ ، ۱۱:۰۷
پیچند (تورنادو، دُردانهٔ سابق، شباهنگ اسبق)

۱۲۰۵- کتاب‌هایی که دوست دارم بنویسم

شنبه, ۱۳ مرداد ۱۳۹۷، ۰۱:۰۰ ب.ظ

به دعوت صبای عزیزم و دکتر سین، برای شرکت در چالش آقای صفایی‌نژاد؛ اینکه اگه یه روز خواستید کتابی بنویسید، دوست دارید موضوع کتابتون چی باشه و در چه زمینه‌ای باشه.

1. دوست دارم یه کتابِ یه کم تخصصی راجع به زبان‌آموزی کودک بنویسم. اینکه یه نوزاد چطور از مرحلۀ غان‌وغون و تولید آواهای بی‌معنی می‌رسه به ساخت کلمه و جمله و کدوم قواعد نحوی رو زودتر یاد می‌گیره و کدوم رو دیرتر. می‌تونم یه فصلشم اختصاص بدم به زبان‌آموزی بچه‌های دوزبانه و کتابمو تقدیم کنم به بچه‌هام: امیرحسین (طوفان سابق)، نسیم، خاطره و چهارمی که اسمشو قراره باباش بذاره و فعلاً چهارمی صداش می‌کنیم.

2. دوست دارم یه کتاب با موضوع وبلاگ و وبلاگ‌نویسی بنویسم. ترجیحاً با اسم مستعار وبلاگیم. یه فصلشو اختصاص بدم به بلاگرها و اصول و قواعد نویسندگی، یه فصل برای خواننده‌ها، یه فصل راجع به تعامل خواننده و نویسنده و کامنت و تجربیات این چند سال خودم و فصل آخر هم از رفتن و بستن و حذف کردن وبلاگ و دلایل این کار. و این کتاب رو تقدیم کنم به پدر و برادرم که بلاگر بودند، برادرم هنوزم بلاگره و مرادمم اگه بلاگر باشه فبهاالمراد! تقدیم ایشونم می‌کنم.

3. دوست دارم یه کتاب تخصصی و علمی در مورد خواب و فرایند خواب دیدن در رد و ابطال کتاب‌های تعبیر خواب بنویسم. من منکر رویای صادقه و وحی و الهام نیستم، ولی وقتی می‌بینم یه عده چطور خوابشونو جدی می‌گیرن و چقدر کتاب تعبیر خواب الکی و بی‌خود همه جا ریخته کهیر می‌زنم. و چون آدما خوابی که دیدنو زود فراموش می‌کنن، من اولین کاری که می‌کنم بعد از بیدار شدن، نوشتن خوابمه و از اونجایی که یه مدت بعد یادم میره چی نوشتم یکی از تفریحاتم اینه که هر چند وقت یه بار نوشته‌هامو بخونم و ریسه برم از خنده. و این کتاب رو هم تقدیم کنم به همۀ مادران، به پاس لالایی‌هایی که تو گوشمون خوندن و اولین بار تو آغوش این عزیزان خواب رفتیم.

4. من اصولاً آدمِ ابراز احساسات جلوی جمع نیستم. ندارم، ولی اگه استعداد سعدی و حافظ رو داشتم قطعاً هیچ وقت نمی‌تونستم شعرهایی که برای یار گفتم رو منتشر کنم و به جهانیان عرضه بدارم و همون یه نسخه‌ای که نگاشته بودم رو می‌بردم به یار می‌دادم و می‌گفتم فقط خودت بخونیا. همون طور که اگه یه غذایی برای یکی که دوستش دارم درست کنم تأکید می‌کنم فقط خودت بخوریا. آخه نیست که عشق قاطیش می‌کنم، خوشم نمیاد کس دیگه‌ای بهره ببره. در همین راستا دوست دارم یه کتاب بنویسم که برای تو باشه، از تو باشه، از با تو نبودن و با تو بودنم باشه. یه نسخه و فقط هم همون یه نسخه رو داشته باشم و یه روزی که نمی‌دونم کی بدمش به تو.

5. دوست دارم یه روز برم جنوب، مناطق جنگی و اخراجی‌هاطور و حتی معراجی‌هاطور متحول بشم و برای ادای دینم به شهدا یه کتاب با موضوع دفاع مقدس بنویسم. فعلاً چون از این فضا خیلی دور و پرتم و تا حالا یه صفحه کتابم راجع به این موضوع نخوندم، ایده‌ای راجع به محتواش ندارم و نوشتن این کتاب در حد فانتزیه برام.

6. دوست دارم یه فرهنگ لغت جامع شامل فحش‌ها و حرف‌های خیلی زشت و بی‌ادبانه بنویسم. چند وقتیه که با استادم و تیمش در تهیه پیکرۀ گفتاری همکاری می‌کنم. کار ما اینه که فایل‌های صوتی طبیعی رو، ینی صداهایی که بدون اطلاع گوینده ضبط شده رو جمله به جمله و کلمه به کلمه با نرم‌افزار خاصی که داریم تقطیع کنیم و برای اولین بار در ایران! یه سری کارهای زبان‌شناسانه روش انجام بدیم. دلیل اطلاع ندادن بهشون اینه که اگه بدونن صداشون ضبط میشه یه چیزایی رو نمی‌گن و به چیزایی رو یه جور دیگه میگن. بعد شما فکر کن یه عده تو این فایل‌های صوتی حرف‌های زشت هم می‌زنن. خیلی زشت ها. بعد من به واسطۀ هم‌صحبتی با دوستان بی‌ادبم تو خوابگاه، متوجه می‌شم که این فحشه، ولی معنی‌شو نمی‌فهمم. املاشم بلد نیستم. اگه بدونین این روزا چیا از گوگل جست‌وجو می‌کنم. بعد هر بار یاد مصرع هر چیز که در جستن آنی، آنیِ مولوی می‌افتم خنده‌م می‌گیره. روم هم نمیشه از استادم یا سایر همکاران معنی این عبارات وزین رو یا حتی املا و آوانویسی‌شونو بپرسم و فرهنگ لغتی هم پیدا نکردم که جامع و مدون به این مبحث پرداخته باشه. یه فرهنگ عامیانه دارم که خب اسمش روشه دیگه عامیانه است، هر عامیانه‌ای که فحش نیست. این شد که تصمیم گرفتم خودم یه روز یه همچین کتابی بنویسم و تقدیم دوستان بی‌ادبم کنم که مرا در تهیۀ این کتاب یاری نمودند.

6.5. تو این پروژه، من تو تیم ضبط صدا نیستم. نمی‌خوام اطرافیانم همه‌ش حس کنن وقتی دارن با من حرف می‌زنن صداشونو ضبط می‌کنم. هر چند میشه بعد از ضبط بهشون اطلاع داد و اجازه گرفت و هیچ اسمی از اون فرد برده نمیشه و مهم‌تر اینکه این جملات و کلمات به تیکه‌های دو سه ثانیه‌ای تقطیع میشن و اسامی خاص هم از فایل صوتی حذف میشه. با این حال من کارهای نرم‌افزاری و زبانی رو انجام میدم فقط و می‌دونم که تیم ضبط صدا چقدر با مشکل کمبود موقعیت روبه‌رو هست. به عنوان مثال ما از کلانتری و زندان و دادگاه و پادگان و اینجور جاها، فایل صوتی نداریم و پیکره‌مون کلمات و جملاتی که تو این موقعیت‌ها به‌کار میره رو نداره. چون اغلبمونم دختریم صدای مردونه و موقعیت مردونه هم کم داریم. من خودم صدای خودمو حین کشتن سوسک تو خوابگاه برای استادم فرستادم. البته اون موقع که اون بزرگوار رو می‌کشتم و ازش فیلم می‌گرفتم فکر نمی‌کردم قراره بعداً به دردم بخوره. 

+ زین پس می‌تونید به جای عکس جغد فایل صوتی هم برام بفرستید بفرستم برای استادم.

+ با تشکر از دوستان که از این چالش‌ها برگزار می‌کنن و تشکر ویژه‌تر از دعوت کنندگان.

+ منم باید دعوت کنم؟ خب، دعوت می‌کنم ازتون شما هم شرکت نمایید و بگید دوست دارید چه کتابی بنویسید؟


۲۶ نظر ۱۳ مرداد ۹۷ ، ۱۳:۰۰
پیچند (تورنادو، دُردانهٔ سابق، شباهنگ اسبق)

۱۲۰۴- هفده مرداد

سه شنبه, ۲ مرداد ۱۳۹۷، ۰۱:۵۲ ب.ظ

داشتم ایمیل‌هام رو چک می‌کردم. اطلاعیۀ برگزاری سمینار آشنایی با تفکر سیستمی. از این ایمیل‌ها که دانشگاه سابقم چند وقت یه بار برای فارغ‌التحصیل‌ها می‌فرسته. چقدر پایان‌نامه‌م لنگِ این موضوع بود و چقدر به این سمینار و آدمای اونجا نیاز داشتم و چقدر دربه‌در دنبالشون بودم و چه خوب که این فرصت پیش اومده. زمان؟ چهارشنبه هفده مرداد، از هفت صبح تا هفت عصر. هفده مرداد؛ انگار که این تاریخ چیزی رو در ذهنم تداعی کنه، کسی رو یادم بندازه، انگار که دستم رو بگیره و ببره به سه سال قبل، به اون گفت‌وگوی دوستانه، به یه چیزی می‌خوام بهت بگم، به حرف‌هایی که شروع نشده به ولش کن ختم شد. یک آن به خودم اومدم و گفتم وای امروز سه‌شنبه است، چرا انقدر دیر اطلاع دادن؟ تندتند داشتم میزم رو مرتب می‌کردم. چیزهایی که لازم داشتم رو می‌ریختم روی تختم. چی بپوشم؟ چی ببرم؟ با چی برم؟ شب پیش کی بمونم؟ داشتم باعجله خرت و پرت‌هام رو می‌ریختم تو کیفم، قرارهای امروز و فردامو کنسل می‌کردم، به کاری که باید تا آخر هفته تحویل می‌دادم و دیگه فرصتی برای تکمیلش ندارم فکر می‌کردم، ساعت بلیت‌ها رو نگاه می‌کردم و واقعاً داشتم حاضر می‌شدم برم تهران که یادم اومد هنوز اول ماهیم، سه‌شنبه است ولی شونزدهم نیست که سمینار، فردا باشه.

+ عقل و صبرم ببُرد و طاقت و هوش

۰۲ مرداد ۹۷ ، ۱۳:۵۲
پیچند (تورنادو، دُردانهٔ سابق، شباهنگ اسبق)