پیچند

یادمه قدیم بود ولی چرا و چگونه اش رو یادم نیست چطور شد

تولد بلاگت رو تبریک نگفتم! تولدش مبارک

تولد ۱۵ سالگیت مبارک. خوشحالم باهات آشنا شدم. واقعا از دیدن کسی که انقدر سختکوشه خوشحال و متعجب شدم. دوست داشتم باهات دوست می‌بودم‌. دوست نداشتم وبلاگ نویسی رو ول کنی ولی حالا که این تصمیم رو گرفتی امیدوارم در مرحله‌های بعدی زندگی که دیگه برای ما تعریف نخواهی کرد موفق باشی‌.

سلام تولد مبارک 

سفر به سلامت

کلیت وبلاگتون خوبه 

صبور ، صبور ، صبور 

آیا عصبانی هم میشید ؟!؟

نگو که دیگه نمیخوای بنویسی؟

تولد وبت مبارکت.

یادم نیست راستش یعنی یه چیزایی یادمه شاید بعدا گفتم.

سلام

تولد ۱۵ سالگی وبلاگت مبارک باشه، انشاءالله ۳۰ سالگیش و تبریک بگیم( با نگرانی بابت جمله آخر پارگراف)

بله کاملا یادم میاد سال ۹۵ بود که با وبلاگت آشنا شدم و از اون موقع مستمر دنبالت کردم، اولین کامنت همون سال ۹۵ بود اما یادم‌ نمیاد با چه اسمی برات کامنت گذاشتم. اما کامنت با اسم خودم سال ۹۸ ارسال کردم که سفرنامه مشهد و گذاشته بودی. 

از اینکه با وبلاگت آشنا شدم خیلی خوشحالم، همیشه اولین ستاره روشنی که با ذوق و شوق می‌خونم دردانه است، خیلی چیزها ازت یاد گرفتم و ممنونم بابت اشتراک تجاربت و...

- رسیدن بخیر و زیارت قبول، از امروز با دقت بیشتری به ادمها نگاه می‌کنم شاید آشنایی ببینم. 

تبریک ۱۵ سالگی وبلاگ🙂

وای نسرین التماس دعا

(اگه داری ازدواج میکنی بگو خوشحالی کنیم)

15 سالگیت مبااااارک

به به :) مبارکه :)) ایشالا نامدار باشه همیشه :)

اولین که نه. یادم نیست. ولی یادمه به‌تازگی مصاحبه فرهنگستان رو رفته بودی و من هم در شرف ورود به دبیرستان بودم :))

نه‌تنها «ای کاش می‌شد برم عقب...» نیست، بلکه «خوب شد دردم دوا شد...» عه :)) (گشتم یه چیز ملوتر پیدا کنما، نشد.)

بزرگترین دستآوردت از این عمر ۱۵ساله ات منم بنده ی خدا منننننن :دی

[وی پنجمین پپسی را برای خود باز میکند]

یادم نمیاد چطوری پیدات کردم والا ولی در باب سخت جانی خودم میتونم کل این چندسال رو در قالب اون آهنگ از نامیک که میگفت :

قولاخ آسین جماعت 

من دانیشیم نهایت ...

میتونم یه وبلاگ بزنم و طی ۱۸۵۶ پست اندر مصائب جفتمون برا ملت بگم 🤣

مبارک باشه. یاد تولد ۹ سالگیش افتادم.

من سال ۹۴ باهات آشنا شدم. نمیدونم از کجا. یه شب نشستم تا هرجا تونستم از وبلاگت خوندم. اون موقع کنکوری بودم و استرس آینده رو داشتم.

از پستا و شخصیتت خوشم میاد. خیلی چیزا بهم اضافه کرد پستات و فی‌المجموع راضی‌ام.

تقریباً از نظر وبلاگی هم‌سنیم 😅

مبارکمون باشی دردانه جان 😇 خیلی باحاله که داریمت 😍

درست یادم نیست ولی فکر می‌کنم بعد از زلزلهٔ بلاگفا و کوچ به بیان باهات آشنا شدم، شاید قدری پس و پیش. سال ۹۴ اون طرفا باید باشه. یادم هم نیست اول من باهات آشنا شدم یا معکوسش، ولی هر چی که هست خوشحالم که دوستمی و ازت چیزهای مهم و زیادی یاد گرفتم، دمت گرم.

۱۵ سالگی وبلاگ‌نویسیت مبارک :) من که خوشحالم که پیدات کردم ولی متاسفانه یادم نمیاد کی و چطور :دی یادمه یه بار یه عکس خودنویس جغدی هم برات فرستادم ولی سخته پیدا کردنش تو هدر :))

چه جالب که ۱۵ سال پیش به ولنتاین اهمیت می‌دادن دوستات :))

من تو بلاگفا تورنادو فکر کنم آشنا شدم و فکر کنم توی بلاگ دیگه ای با نفیسه مشاعره میکردین که ازونجا پیدا کردم. اولین چیزایی هم که یادمه خط کش و لینک شدن آدمای مختلف بواسطه حضورشون تو خاطراتی که تعریف میکردی بود. 
اولین کامنتو واقعا یادم نیست چون فکر میکنم تا مدت ها خاموش بودم. 

دنبال یه وبلاگ دیگه میگشتم که وبلاگ شما رو دیدم

اولین کامنت رو یادم نیست

ای کاش میشد برم عقب

سلام دردانه جان

اینکه آدم نصف عمرشو وبلاگ‌نویس باشه و از همه‌اش هم سند داشته‌باشه، خیلی خوبه.

اینکه اولین بار کجا بهت رسیدم، یادم نیست...چون تو این مدت خیلی وبلاگ عوض کردم. ولی یادم بود که یه بار خودت بهم گفتی... شده جاهای مختلف، خصوصا با دیدن مقبره لطفعلی خان و سریال جیران، یادت افتادم، اماذعکسی چیزی برات نفرستادم.

الا ای حال 

پشتکارت، امیدت، هدف‌گذاری‌ات، همیشه برام قابل تحسین بوده و روایت‌نویسی‌ات رو دوست داشتم.

هر چند می‌فهمم چی میشه که آدم آرشیو زندگی‌اش رو پاک می‌کنه، ولی به نظرم کتاب زندگینامه خودتان را بنویسید حتی اگر مشهور نیستید، رو بخون. شاید نظرت تغییر کرد...

و جزئیات روایت‌هایت با کمی تغییر اساسی به درد داستان‌نویسی می‌خورد.

کلا به نظرم شخصیت منحصر به فردی داری و همه‌اش حس می‌کنم یک روزی می بینمت...هر چند شاید اون روز ترجیح بدهم بدون حرف از کنارت رد بشم.

هر جا هستی، امیدوارم سالم و تندرست و موفق باشی.

اون لینک پست سال ۹۸ گذر عمر رو نشونمون میده =)(

قبل‌تر بهتر یادم بود کی با شما آشنا شدم الان دیگه پیر شدیم و کم حافظه =)

امیدوارم اینجا با حضورتون چراغش روشن بمونه ولی اگر هم به هر دلیلی دیگه ننوشتید خاطرش رو نگه دارید و برای کوچولوهاتون تعریف کنید اینجا رو نشونشون بدید 

خوبیش اینه اونام میتونن نحوه تغییر فکرتون رو بدونن میتونن بفهمن عمرتون چجوری گذشته چقدر تلاش کردید چه خاطراتی داشتید 😀 

مممنون از خودتون و وبلاگتون که هنوز چراغ رو خاموش نکردید

قدیمی‌ها که اکثرا نیستن ( امیدوارم تمام دوستان وبلاگ نویس سالم و سلامت باشن و دلیل ننوشتنشون  زندگی با تمام مشغله‌ها و خوشی‌هاش باشه)

سلام

تبریک بابت 15 سالگی وبلاگ‌نویسی و امیدوارم سال‌های سال به نوشتن ادامه بدین...

من از طریق بخش نظرات وبلاگ‌های دیگه‌ای که می‌خوندم با وبلاگ شما آشنا شدن و تا مدتی هم خواننده‌ی خاموش! بودم تا اینکه در پاسخ به یه نوشته‌ای مشابه همین نوشته‌ی امروز که سؤالی بود، برای اولین بار نظر نوشتم.

بدون شک از آشنایی با وبلاگتون خوشحالم و همچنان به خوندنش ادامه میدم. و البته که ردی از بنده در هدر وجود نداره که اونم از کم سعادتیه منه...

موفق و مؤید باشید و زیارت قبول...

سلااام

بسی بسی تولد وبلاگت مبارک. امیدوارم چراغش همیشه روشن بمونه.

اولین برخوردمون تو اون اردوگاه بود (بسیجی نبودما؛ گفتن اون اردو رو معاونت فرهنگی برنامه‌ریزی و اجرا می‌کنه، منم قبول کردم از مسئولاش باشم.) یا شایدم قبلش تو قطار. از علاقه‌ت به ادبیات و زبان فارسی برام گفتی اونجا. و ته دلم می‌دونستم یه روز پی این علاقه‌ت رو می‌گیری و خوشحالم که دنبالش رفتی.

اولین کامنتم توی بلاگفا بوده، در زمان دانشجوی کارشناسی بودنت و قبل از رقابتم با بقیه بر سر تگ شدن. :))) ولی چون کامنت زیاد داشتم، یادم نیست چی گفته بودم. 

از آشنایی و دوستی با تو و بلاگت، همیشه خوشحال بودم و هستم. خدا رو شکر که هستی.

حقیقتش دقیق یادم نیست کی با وبلاگتون آشنا شدم و اولین کامنتم چی بود ولی یادمه یه مدت کل آرشیوتون رو میخوندم و چون شناخت زیادی نداشتم از اینهمه دقیق بودن و نظم و پیگیر بودنی که دارید متعجب بودم و بعدها فهمیدم یکی از وبلاگهایی که واقعا میشه هر روز چیز جدیدی ازش یاد گرفت همینجاست و اعتراف میکنم بشخصه خیلی چیزا از شما یاد گرفتم و به نوبه‌ی خودم بابت اینهمه سال نوشتن و اینهمه اطلاعات و زحمتی که کشیدین واقعا از شما ممنونم، ایشالا که همیشه از خوشیها بنویسین و قلمتون همیشه مانا و نویسا باشه🌹🌹

تولد دردانه‌ت مبارک 😍

عجیبه که یادم نمیاد اولین بار چی شد که با وبلاگت آشنا شدم و اولین کامنتم چی بود. ولی بسی خوشحالم که می‌نویسی و می‌خونمت. مثل این هست که پا به پای تو یک زندگی موازی رو هم تجربه کردم که توش زبان‌شناسی می‌خونم و الان دانشجوی دکترا هستم و تو ***** زندگی می‌کنم :)

متاسفانه سهمی از هدرت ندارم. یه بار برات از اینجا چای‌دم‌کن (tea infuser به فارسی چی میشه 😅) گرفته بودم و با خودم آورده بودم ایران که بهت بدم، ولی جور نشد ببینمت ☹️

سلام.

منظورت چیه شاید پست اخرم باشه؟

سلام و درود دردانه‌ی عزیز 

بله خانوم دکتر هم یادمه ، هم دارمش ! :) 

میدونی چن‌تا کامنت از من داری ؟ :))

سال ۹۷ ک بیان رو شناختم شروع کردم ب شخم زدن وبلاگها و میخوندم و گلچین میکردم ، از اونجایی ک سفرنامه‌خونی رو خیلی دوست دارم با سفرنامه‌های تبریزت رفتی تو لیست خوندنیهام و تا زمانی هم ک بنویسی و زنده باشم میخونمت ! 

شاد و سلامت باشی الهی

یادم نمیاد ولی میدونم اولین بار که خوندم با اسم تورنادو مینوشتی و دانشجوی شریف بودی.

و بشخصه از آشنایی با این وبلاگ خرسندم چون صرف نظر از اینکه از شخصیت نویسنده وبلاگ خوشم میاد یا نه، چیزهایی از نویسنده مذکور یاد گرفتم که به دردم خورده و بابتش ممنونم.(خلاصه همون راضی و شاکری که خودت گفتی، می باشم :))

سفر به سلامت و التماس دعا(جهت اینکه زیارت نصیب منم بشه) 

من یادم نمیاد کی با وبلاگت آشنا شدم. اولین کامنتمم که یادم نیست. فقط می‌دونم خیلی بعد از خوندنت کامنتم اومد :))

تو هدر هم نه چیزی نفرستادم.

از اونجایی که خصوصیات مشترکی باهات دارم، آره از آشنایی باهات خوش‌وقتم :)

من حدس میزنم چرا رفتید مشهد  . فکر میکنم حضرت مراد بالاخره از دیار جناب علم الهدی پیدا شده :دی نمیدونم حدسم چقدرم درسته اما این طور حدس میزنم :))

اگر اینطوره مبارک باشه

تعطیل شدن وبلاگتون هم راستش برام قابل حدس بود . باز هم خوب سنگر وبلاگ نویسی رو تا اخرین لحظه حفظ کردید .

برای من که وبلاگتون جالب بود . کلا مغزم یه حالت جدی داره که موقع یادگیری یه چیزی اون حالت جدیش فعال میشه مثلا توی خوندن کتاب آموزشی یا دیدن ویدیو آموزشی . یه حالت معمولی هم داره که نیمه خاموشه . اکثر وبگردی هام از جمله همه وبلاگ ها توی این حالت انجام میشه حتی وبلاگ شما و جادی .

منظورم اینه خیلی دقیق و با جزئیات نمیخوندم یا اگرم میخوندم یادم نمیموند اما تاثیر کلی اش برام مثبت بود  .

نمیدونم دیگه چی بنویسم . به امید بهترین آینده برای شما و مراد احتمالی :دی

سلام سلام ...زیارت قبول، همه ش دلم میخواست تو صحن گوهرشاد ماها رو هم یادت باشه

خب من از کامنتت تو یه وبلاگ دیگه اومدم اینجا...یعنی دردانه...بعدها یه کمی گلدان رو هم خوندم:) و شیفته ی اسمش شدم اصلا:)

اما خب اولین پستی که ازت جدی تر یادم مونده تصویرش این شکلیه: یه دختر که نشسته رو فرش کف آشپزخونه و همینطوری داره سیب زمینی خلال می‌کنه:)

و خب یادمه خیلی خوشم اومده بود که چه متواضعانه کمک حال خلق الله است این دختر...

بعدها یه جاهایی احساس کردم نظر ندم بهتره، چون یکی دوبار احساس کردم ازم بدت اومد یا خوشت نیومد:)

اما در کل یه ویژگی ت رو خیلی دوست دارم اونم این که یه چیزایی برات اصله و ازشون کوتاه نمیای در عمل و رفتار.... و خب همین برای من خیلی آموزنده بود🌾

از این یادگاری ها ندادم بهت متاسفانه:(

بله شدید راضی هستیم.

رفتم نظراتی که برات گذاشته بودم رو نگاه کردم چون فکر می‌کردم تو نظر اولم گفته باشم از کجا وبتو پیدا کردم ولی ننوشته بودم؛ ولی این فایده رو داشت که تعداد کل نظرات رو دیدم و تعجب کردم از اووون همه نظری که این‌جا گذاشتم تو این چند سال! احتمال می‌دم از وبلاگ لافکادیو یا جولیک پیدات کرده باشم و برای من که خوندن/دیدن کارای سادهٔ روزانه/زندگی جزء لذت‌های بزرگ دنیاست و عاشق فیلما و متن‌هایی هستم که این شکلی‌ان و حتی می‌تونم بگم بهم آرامش می‌دن، واقعا موهبت بزرگی بود این‌جا.

پونزده‌سالگی مبارک باشه☺️زیارت قبول💕

من اینطوری با وبلاگت آشنا شدم که تو دوره کارآموزیم بودم و تابستون تو خوابگاه مونده بودم. اومدم تو وبلاگت و تو پستای قدیمی ترت گفته بودی که برای ارشد میخواستی مهندسی پزشکی بخونی. یه چیز اینجوری تو‌ ذهنم مونده و چون رشته خودم این بود و قصد ارشد داشتی تو‌ وبلاگت موندم. اما اولین پستی که ازت خوندم اون پستی بود که تو شیشه در خوابگاه از انعکاس خودت عکس گرفته بودی و فکر کنم ماه رمضون بود و نون خریده بودی. 

😁 هیچی... احساس کردم رفتی مشهد عقد کنی😂😂😂

https://www.instagram.com/reel/CpKXjTzjNPV/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

میشه اینجا رو تعطیل نکنی؟ کلا چهارتا وبلاگ زنده موندن یکیشون تویی. اگه بری دیگه من با روشن شدن ستاره کی ذوق کنم؟ :(

اتفاقا یکی دیگه هم داری مثل من. امیلی. ما هم دانشگاهی بودیم ولی اینجا تو کامنتای وبلاگت با هم از نزدیک اشنا شدیم و الان رفیقای خیلی نزدیک همیم. هر جمعه هم میریم کوه (تقریبا)

خدا به وقتت برکت بده انشاالله :*

خب حقیقت اینه که واقعا دوست ندارم پست آخرت باشه. صبا راست میگه، از دیدن ستاره‌ات واقعا خوشحال میشیم. به واقع جزو معدود وبلاگهایی هست که از خوندنش خوشم میاد. خلاصه که واقعا دوست دارم ادامه بدی. البته میفهمم سرت شلوغه و بااون وسواسی که نسبت به نوشتن پستهات دلری طبیعیه که نتونی مثل قبل ولی خب ما دوست داریم بخونیمت.

شاید کلا اشتباه میکنم ولی یه وبلاگ بود "شن های ساحل"فکر کنم شایدم اسمش یه چی دیگه بود.تصویر هدرش یه بطری بود وسط دریا

اون مشاعره میذاشت و فکر کنم شمام شرکت میکردی

دیگه بعد وبلاگ شما هم به عنوان یه برقی شریفی واسه من جوجه دانشجو جذاب بود:) البته بازم یادم نیست اونموقع هنوز کارشناسی بودین یا از خاطراتش میگفتین.سال 93/94

هستیم. هستیم. صمیمی‌تر می‌خوام. :دی

سلاممممم

نسرین جان، خیلی پساپس تولد وبلاگت مبارک، انشالله هرجا هستی موفق باشی، انشالله حال دلت خیلی خوب باشه، نمیدونم چرا با اینکه ندیدمت ولی دلم واست تنگ میشه

سلام 

مبارکه 

منم که از تورنادو می‌خونمتون

اتفاقی وبلاگتون رو پیدا کردم و حقیقتا جز جذاب ترین ها بودین برام

اصلا من هنوزم خط کش۱۰سانتی فلزی میخوام بخرم با جا مدادی بنفش

جزئیات و گاهی مبهم نوشتن تون رو خیلی خیلی دوست داشتم و من که اون موقع پشت کنکوری بودم به هوش و پشتکارتون غبطه میخوردم و میخورم.

عادت های عجیب و جالبتون رو دوست داشتم مثل اینکه سریال نمی‌دیدین

بعد کنکور های ارشد که دادین 

وااااای خدا خیلی وبلاگ هات رو دوست داشتم 

بعدشم که خودم تبریز قبول شدم و بهتون پیام دادم و جواب دادین کلی چشمام قلب قلبی شد.

پست های فرهنگستان رو خیلی دوست داشتم مخصوصا اونجاهاش که  کلمات رو توضیح میدادین

کلا خیلی دوستتون دارم اگرچه هیچ وقت قسمت نشد که ببینمتون

دلم می‌خواد پست های بلاگفا رو یک بار دیگه بخونم واقعا

ببخشید که متنی که نوشتم پر از ایراد نگارشی و املائی هست

من سال ۹۵ با وبلاگت آشنا شدم. وقتی داشتم برای انتخاب رشته این‌ور و اون‌ور می‌گشتم، یه وبلاگ با تم قهوه‌ای روشن دیدم که دانشجوی دانشگاه اسبقت بود و یادم نیست اسمش ولی تورنادوی تو لینکش اونجا بود. بعد که وبلاگت رو تا یه حدی شخم زدم و ناراحت بودم از اینکه تموم شده نوشتنت، دیدم اون بالا آدرس شباهنگ رو گذاشتی و هنوز ادامه داره. باز شباهنگ رو هم کامل خوندم و اون موقعا آخرین پستت خداحافظی بود. یه خداحافظی چهل روزه با یه عکس از خودت که توی دستت سیب بود. اونجا کامنت گذاشتم و چون هنوز وبلاگ نداشتم با ایمیل بهم جواب دادی و دیدم چقدر جالب که نیستی ولی می‌تونی باشی :)

الانم همینه. حتی اگر فعال نباشی، حضور غیابی خواهی داشت توی بعضی لحظه‌های من :) جغد و اینا که واضحه ولی امروز داشتم به اینکه امروز چندمه فکر می‌کردم بعد یهو یادم اومد تولد بابای دردانه هم اسفند بود. یعنی یه چیزایی آدم از وبلاگ‌هایی که خونده یادش می‌مونه، که تعجب می‌کنه.

امیدوارم تنت سلامت و دلت گرم بمونه همیشه‌.

سلام سلاگ

شما جزو وبلاگ های عالی هستی ..

می تونی نوشته هات رو کتاب کمی ..بس که درست و پا‌ و بی غرغر و غیبت و.. هست. خیلی خوشم می اد از وبلاگت .. باهاش به دوران دانشجویی خودم برمی گردم. 

انشالله هر تصمیمی می گیرید به خیر و صلاح باشه 💐💐

اتفاقا منم چندتا پیکسل جغدی خریدم چندماه پیش، می‌خواستم بدم دلنیا که برسونه دستتون که دیگه خود دلنیا رو هم ندیدم :)) 

پیکسل‌های شیمی بعضاً خیلی خوشگل و خفنن :)) به خوشی مصرف کنین :))

از تعامل با حراست خوشم نمیاد. :)) 

آره دقیقاً. چون الان دیگه نگه‌بان نیستن، و حراستن. هعی. 

:)))) یا راهی خواهیم یافت یا راهی خواهیم ساخت. 

اااا مرسی آدرس دادی :) تقویمه اصلا یادم نبود!

فکر کردیم همسر گفتن که دیگه وبلاگ ننویسین😁

ادامه دادن خوبه، یه جورایی شاید بعدها بشه ازش در تحقیقات میدانی استفاده کرد .

سلام!

دنبال کلاس‌های دکتر شریف‌بختیار بودم، سر از وبلاگ شما درآوردم...اومدم و موندنی شدم!

من یادم نمیاد چطور با وبتون آشنا شدم هرچه فکر کردم یادم نیومد .

چطور میشه جستجوی ایمن گوگل رو فعال و غیر فعال کنیم؟

کتابخونه مرکزی یه کتابدار بداخلاق گیلانی هم داره، به اونم می‌شه سپرد :))

میفهمم. عیب نداره. شاید اگه از یدونه رخداد/موضوعی که بنظرت جالبه در حد چندخط حتی شروع کنی، دوباره مشتاق بشی.

+:)) نه ما حالا خیلی هم حرفه‌ای نیستیم در اون حد خسته نمیشیم تو کوه.

:)) حتما. اون قسمت شیب ۴۵ درجه(البته من معتقدم حداقل ۷۰ درجه‌س ولی صبا میگه نه کمتر از ۴۵ عه) رو به نیتت میریم.

آره احتمال زیاد همون وبلاگ مگهان بانو بوده

وبلاگی که لینک دادید یادم نمیاد نظر شما رو دیده باشم

یاد گذشته‌ها بخیر =)

داستان این ۲ رو هم یادمه بعد یه مدت گفتین برای قاطی نشدن لطفا ۲ بذارید احتمالا صبر کردید ببینید خواننده ثابت می‌شم یا رهگذرم=)

اون زمان حوصله و وقتشش رو داشتم واسه همین یادمه مطالب وبلاگ قبلیتون رو هم خوندم حالا نمی‌دونم که هنوز اونجا می‌نوشتید یا نقل مکان کرده بودید

چرا همه فکر کردن رفتین ازدواج کنید  =)) 

شما مشهد و تهران و کربلا هرسال توی سفرهاتون هست فکر کردم سفر مثل قبلی‌هاست

یکی از دستاوردهای وبلاگ شما رعایت دست و پا شکسته نیم‌فاصله توسط خواننده‌هاست 😀 

به نوع نوشتن دست‌وپاشکسته فکر کردم=)

من فک می‌کردم که برای این پست نظر گذاشتم، ولی ستاره‌ی روشنتون رو که دیدم و نظرات ارسالی‌م رو چک کردم، فهمیدم انگار توهم زده بودم :| 

منم خوشحال و راضی و شاکرم. قبلنا خیلی کم نظر می‌دادم، چون خیلی احساس کوچولوبودن می‌کردم :دی. وقتی نظرات رو می‌خوندم و می‌خواستم چیزی بگم حس می‌کردم شبیه بچه‌هایی می‌شم که به‌زور می‌خوان خودشونو تو جمع بزرگ‌ترا جا بدن و خجالت می‌کشیدم :))) الآن دیگه خجالت نمی‌کشم البته و از این بابتم خوشحال و راضی و شاکرم :دی.

توی هدر سهمی ندارم ولی چند روز پیش توی لوازم تحریری، چندتا سرمدادی جغدی و دفترچه‌ی جغدی دیدم و بعدشم یه ماگ جغدی دیدم و یاد اینجا و شما افتادم. یه‌بارم که داشتم از جلوی تلویزیون رد می‌شدم (به سبک خودتون :دی)، دیدم تبلیغ یه برنامه‌ای پخش می‌شه به اسم «دردانه‌ها» و یاد اینجا افتادم. ولی نفهمیدم کدوم شبکه بود و موضوعش چی بود. یه‌بار دیگه هم شبکه‌ی نسیم داشت مافیا پخش می‌کرد، یکی از شرکت‌کننده‌ها مدام کلمات انگلیسی استفاده می‌کرد و مجری بهش تذکر می‌داد. تهشم گفت این برنامه رو کنار پدر تماشا نکن. تو نگاهش یه «از فضل پدر تو را چه حاصل؟» خاصی بود. فک کنم پدرش آدم معروفی بود که کارش تو همین زمینه‌های زبان فارسی و ایناست ولی چون وسط برنامه بود، نفهمیدم کیه. با گوگلم به نتیجه‌ای نرسیدم. به هر حال با اینم یاد شما افتادم.

با تاخیر خیلی زیاد تولد اینجا مبارک و خوشحال شدم که ستاره‌ش همچنان روشنه :))

من بهار خالی هستم بدون ه یا عدد و شماره:)

همون بهار که آن سوی مرگ و فیلم ذهن زیبا رو گفت و زندگی زیباست رو دید، الآنم دارم زندگی شگفت انگیز رو میبینم، نیم ساعت اولشو دیدم حوصله م سر رفت، به نظرت ادامه بدم؟

همون بهار که مدل چادر بحرینی رو بهت گفت

از این که تو گزینش دانشگاه فرهنگیان قدرت تحلیل و تفکر فرد رو محک بزنن حرف زد و...:))

اما اولین کامنت، خونه بودی نه خوابگاه...نمیدونم چی شد که انگار در کمک به خانم همسایه هم سیب زمینی هاشون رو خلال کردی، دیگه سرخ هم کردی یا نه رو یادم نیست:)

مرسی که دوسمون داری، دل به دل راه داره ^_^

یعنی 3 هفته مسافرت بودی؟؟؟!!!!

آره خودشه...:))

مبارک باشه، مشهد تا حالا چادر نخریدم، قم از پاساژ الغدیر چرا، چادر دانشجویی هم اولین مدل چادر غیر سنتی بود که سرم کردم، از برند دینا خریدم سر پیچ شمرون بود اون وقتا، راضی بودم اما خب جلو بسته نبود.

والا از بهار ۹۴ تا الان بنظرم اون تکلیف هنوزم میتونه پاربرجا باشه چون هنوزم :

یه شوهرم نداریم که ....  :|||||

خب دیدم فیلم رو...برام جالب بود که یکی هفتاد هشتاد سال پیش، وسط غرب در حال چرخش با سرعت به سمت مدرنیته، با یه هستی شناختی خداباورانه،  معنای زندگی رو در قالب روایت جنگ خیر و شر واقعی نشون بده... جنگ بین خودخواه نبودن و خودخواه بودن ...شایدم یه هشدار بوده در اون زمان نسبت به اوج گرفتن فردگرایی و مادی گرایی و منفعت طلبی فردی...

خلاصه که به نظرم  رویکردش با مباحث هستی شناسی ادیان توحیدی جور بود:)

سلااام سلااام. تولد ١٥ سالگی وبلاگ نویسی تون با تأخیر مباااارک

من که خیلی خوشحالم از آشنایی باهاتون. نظم شما و مدل ثبت و ضبط تون، خاص خودتونه. شخصیت جذابی دارید. من هرجا با نظم و ترتیب وقایع زندگی رو به صورت نوشته یا نمودار یا هر چیز این مدلی ثبت میکنم، یادت میکنم.

این چند وقته شهباز و میدیدم، همش یاد شما می افتادم. دُز بالای امنیتی که رعایت میکنید و مدل تون، باعث میشد بهتون فکر کنم. بعد گفت بابا ای والله به این دختر. چه قدر با درایته

منم اصلا یادم نمیاد از کی شما رو دنبال میکنم. اون پی دی اف هایی که تجربیات آشپزی تون رو داخلش نوشته بودید و برامون گذاشته بودید، یادمه. ولی نمیدونم قبل اون چی بود؟ کی بود؟ اون نقطه شروع آشنایی بود؟ نمیدونم. حافظه ام قد نمیده

داشتم تاریخچه وبلاگ رو میدیدم، ظاهرا از فصل سوم باهاتون همراه شدم. 

دختر چه باحاله تاریخچه. :)) دمت گرم

🤣 عالی بود جوابت ب راضیه خانوم 💙 ایـــــول داری 😀

این روی طنازت رو تابحال رو نکرده بودی خانوم ! 🌹

مرسی

عه ۹۷. یعنی بعد شروع زندگی مشترک. حس میکنم قبلشم شما رو میشناختم.

:)) چه جالب. من که خیلی دوستش داشتم.

نه فکر کنم یه مدت خاموش میخوندمتون.

چون من از اول که اومدم بیان با همین کاربری بودم.

ممنونم

کارشناسی رو که تموم کردم ، وسط هاش ازدواج کردم و برگشتم شهر خودمون

الان پرستار هستم در بخش اوژانس کودکان کار می‌کنم 

خلاصه ایی از زندگی من :دی