پیچند

مزیدی زمانی که این کتابو مینوشت فکرشم نمیکرد یه روزی از کتابش به عنوان دم کنی استفاده بشه:)))

جا داره اینجا بگم اول

من این اول شدنم رو مدیون دعای خیر پدر و مادرم و معلم کلاس اولم که همیشه میگفت تو یه روزی اولین کامنت رو میذاری و همینطور خانواده محترم رجبی هستم

بر طبل شادانه بکوب پیروز و مردانه بکوب برخیز و پرچم را ببر بر سر در خانه بکوب

:))))

سلام 

خخخخخخخ چرا پابه عرصه وجود نمیذاشتید؟

نچ نچ.اینطوری از کتابای کتابخونه مراقبت میکنی؟الان نادمی آیا؟

جنیس آره اسم زنه.به نظر هم میاد که همسرش باشه.شبیه فامیل های اوناست بعد از تاهل.

این کتاب منو می‌بره سر کلاس ۲۶۳، ردیف اول صندلی‌ چپ دست، کج نشستم و ستون فقراتم داره نابود میشه، سرم رو انداختم پایین یادداشت می‌کنم و هر آن منتظرم استاد بهم اشاره کنه و یه سوال عجیب ازم بپرسه:/

متاسفانه ما آقایون حال این همه قاطی کردن مواد را نداریم، از پودر کیک استفاده می‌کنیم. ولی درست کردن کیک مثل شما خیلی لذت بخشه.

من خودم با پودر کیک که درست می‌کنم اصلا روم نمیشه بگم کیک درست کردم.

بهتره بگم آماده کردم.

معماتون جایزه نداره؟ :دی

Muhammad Ali Mazidi holds Master's degrees from both Southern Methodist University and the University of Texas at Dallas, and currently is a.b.d. on his Ph.D. in the Electrical Engineering Department of Southern Methodist University. He is a co-founder and chief researcher of Microprocessor Education Group, a company dedicated to bringing knowledge of microprocessors to the widest possible audience. He also teaches microprocessor-based system design at DeVry Institute of Technology in Dallas, Texas.

Janice Gillispie Mazidi has a Master of Science degree in Computer Science from the University of North Texas. After several years experience as a, software engineer in Dallas, she co-founded Microprocessor Education Group, where she is the chief technical writer, production manager, and is responsible for software development and testing.

The Mazidis have been married since 1985 and have two sons, Robert Nabil and Michael Jamal.

اول که اسماشون رو سرچ کردم جفت‌شون با هم می‌اومدن. خواستم خانومه رو جدا پیدا کنم، اسمش رو بعلاوه ‎ -Mohammad -Aliسرچ کردم. منها رو بچسبونید قبل یه کلمه، نتایجی رو میاره که اون کلمه رو نداشته باشن. سایت اول یه توضیحات ناقصی داشت «Janice Gillispie Mazidi Janice Gillispie Mazidi has a Master of Science degree in Computer Science from the University of North Texas...» اینا رو سرچ کردم دیدم عه توی آمازون کتاب‌شون بخش دربارهٔ نویسنده داره اطلاعات کاملش هست :)

آقاهه که ویکی‌پدیا داره و نوشته لیسانس رو دانشگاه تبریز گرفته :))) همشهری خودتونه یحتمل!

جدی گرفتید جایزه رو؟ :). نمی‌دونم والا. ایده‌ای ندارم.

اگه روزی روزگاری مسیرتون به دانشگاه اسبق خورد، برید دانشکده کامپیوتر، همکف، دست راست یه اتاق کوچیک شیشه‌ای با دیوارای سبزرنگ هست که مخصوص نشریه دانشکده است و یه کتابخونه فسقلی داره که بچه‌ها می‌تونن کتاب بردارن ازش به شرطی که همونجا بخونن. کتاب دردانه که عکسشو فرستاده بودم همونجا دیدم. با کتابه یا از کتابه یه عکس بگیرید و بفرستید یا بذارید توی وبلاگ.

دیگه اگه خواستید میشه یه چیزی به رسم یادبود برام بذارید بالای کمد کتابا. می‌تونه در حد یه بسته بیسکوییت باشه. یه چیزی باشه که تا یک هفته خراب نشه و بتونم برم بردارمش :دی.

زیادی جدی گرفتم. نه؟ D:

یکی از همکلاسی‌های دانشگاهم می‌گفت: «تو همه‌اش توی حاشیه‌ای!»

منظورش این بود:

آقای مزیدی با همکاری سپهر و سرمد نعیمی کتابی^۱ برای معماری میکروکنترلرهای AVR نوشته که به ما تدریس می‌شد. نسخه‌ی زبان اصلی کتاب با جمله‌ای از «بهاء الله» شروع می‌شه:

“Regard man as a mine rich in gems of inestimable value. Education can, alone, cause it to reveal its treasures, and enable mankind to benefit there from.”

در بخش زندگی‌نامه مختصر نویسندگان کتاب هم نوشته شده که سپهر نعیمی در Baháʼí Institute for Higher Education (BIHE) تحصیل کرده. من خبر نداشتم بهایی‌ها چون بعد از انقلاب از ورود به دانشگاه محروم شده بودن یک موسسه‌ی آموزش عالی زیرزمینی برای خودشون تاسیس کردن. انگار اعتبار بین‌المللی مدرک‌هایی که این موسسه صادر می‌کنه از بسیاری از دانشگاه‌های ایران بیشتره! (احتمالن به دلایل سیاسی ...)

تا این‌جا می‌شد گفت که آقای مزیدی با دو برادر (شاید هم عموزاده) بهایی همکاری کرده. اما ماجرا از جایی جالب می‌شه که در تقدیم‌نامه‌ی کتاب، نوشته شده:

This book is dedicated to the memory of Dr. Kamal Bakhtavar for all his sacrifices --Muhammad Ali Mazidi

اگه اسم «دکتر کمال بخت‌آور» رو در گوگل جست‌وجو کنیم، اولین نتایج صفحه‌ی «شهدا و مشاهیر بهایی» خواهد بود. «تاریخ اعدام: ۵ تیر ۱۳۶۰ محل: مشهد». به نظر می‌رسه ایشون در حدی به تبلیغ آیین بهایی اصرار داشته که حتا در زمان پهلوی از آزار و اذیت حکومت در امان نبوده!

این صفحه‌ها در ترجمه‌ی فارسی کتاب (با ترجمه‌ی آناهیتا نعیمی) وجود نداره.

حالا اون همکلاسی من حق داشت یا نه؟

۱. می‌تونید چند صفحه‌ی اول کتاب رو از این‌جا ببینید.

چه کتابایی داشتیم به چه ضخیمی. نگه داشتم همشونو خاک میخورن :)))

خواستم بگم عبور بخیر به خودم :دی

:)) بهترین استفاده 

زبان اسمبلی بودن زیاد ارتباط نگرفتم باهاشون...

با نیمچه مهندس موافقم  کتاب امانتی بوده هاااا :\

حضرات عکس اول چه تنبل بودن اجاقشون 100 سالی تمیز نکردن :|

:)))

حالا تنش تو گور نلرزه بنده خدا؟!

بعد از خوندن پست، کامنتا رو هم خوندم، همین جوری ریز ریز دارم می‌خندم و ترجیح هم میدم هم‌چنان تا چند ساعت آینده با خنده کامنتای جدید رو  همبخونم :)) خیلی پکیج خوبی شد این پست و کامنتاش :))

پس باقیات و صالحات شده واسش

:))

چه برنج ها و کیک ها که قراره باهاش پخته بشه.

سلام

جالب بود

با اینکه تا دلتون بخواد از این جور کتاب ها تو خونه مون داریم، درعلوم متفاوت (البته همه انسانی) اما هیییییییییییییییییییییچ وقت چنین کاربری ای به ذهنم نرسیده بود.

بعد اون وقت جلد کتاب خراب نمیشه آیا؟ معمولا متقدمین از آجر برای این جور کارها بهره می گرفتند. کلی خندیدم...