پیچند

دیشب خواب دیدم‌. البته من همیشه خواب می‌بینم. و تقریبا سه سالی میشه که خواب‌هامو می‌نویسم تا یادم نره ^[۱]. خوابم دربارۀ پروین اعتصامیو یادتونه؟ اگه یادتون نیست اشکال نداره، دوباره تعریف می‌کنم براتون و دیگه الکی لینک نمی‌دم. خوابم این بود که یه نفر تو خواب بهم گفته بود پروین اعتصامی خودکشی نکرده بلکه توسط یه غریبۀ مجهول‌الهویه به قتل رسیده. و منم بیدار شدم علت مرگ پروین اعتصامیو سرچ کردم و دیدم پروین اعتصامی در اثر ابتلا به بیماری سل درگذشته. خب پس الان آماده‌این که خواب دیشبمو براتون تعریف کنم ^[۲].خواب آهنگر دادگر رو دیدم. خواب همون روزی که داشت از غیرت می‌گفت و ضبطش کردم و دادم شماها هم بشنوید و یکیتون گفت چه تعریف متفاوت و خوبی ^[۳]. از خواب بلند شدم. اولین کاری کردم این بود که خوابم رو توی دفترچه‌ام مثل بقیۀ خواب‌هام بنویسم تا یادم نرفته. هنوز خوابم رو کامل یادداشت نکرده بودم که امید بالای سرم اومد که بدو که نتایج رو زدن ^[۴]. دارم به شبا و روزایی فکر می‌کنم که داشتم برا این آزمون می‌خوندم ^[۵]. اولین آزمون زندگیم بود که شب قبلش کارت ملی و کپی کارت ورود به جلسه و شناسنامه‌م رو آماده نذاشته بودم توی کیفم ^[۶]. بالاخره صفحۀ نتایج بالا اومد و ^[۷] متاسفانه من در هیج کدرشته‌ای پذیرفته نشدم ^[۸]. کارنامه و درصدهای دروس و بالاخره رنگ قرمزی که در پایین کارنامه رخ نمایاند و ^[۹] همین‌طوری که زل زده بودم به کلمۀ «مردود»، داشتم به این فکر می‌کردم که چرا؟ ^[۱۰] دلیلش رو نمی‌دونم اما شاید، شاید که نه، حتما خیری توش بوده ^[۱۱]. چهار تا مصاحبه دکتری رفته بودم. همون چهاری که همه جا بود و من به فال نیک گرفتمش. از شماره پلاک اسنپ گرفته تا روز و طبقه و شمارۀ اتاق ^[۱۲]. این همه چهار قاعدتاً خوش یمنه ^[۱۳]. چهار بار نتیجه رو چک کردم و چهار بار مطمئن شدم که آزمون دکترا رو قبول نشدم ^[۱۴]. هنوز تصمیم نگرفته‌م که دوباره کنکور دکتری بدم یا نه. مراد هم که هنوز تصمیم نگرفته منو پیدا کنه یا نه ^[۱۵]. فکرشو که می‌کنم هم دلم برای دانشجو بودن تنگ میشه هم نه ^[۱۶]. برا دکترا و کارهای مربوط بهش قرار بود برم تهران که نشد ^[۱۷]. حالا، گرچه نمی‌تونم بگم ناراحت نیستم؛ ولی اتفاقی افتاده که تا حالا نیفتاده بود و من دوست دارم به جنبه‌هایی از این ماجرا نگاه کنم که جدیدن. تجربۀ اتفاق نیفتادن چیزی که با همۀ وجود دوست داری پیش بیاد، وقت زیادی رو صرفش می‌کنی و تو برنامه‌های زندگیت رو اتفاق افتادنش تو زمانی که خودت می‌خوای، حساب باز می‌کنی، ولی اتفاق نمی‌افته ^[۱۸]. همیشه اون‌جوری نمی‌شه که ما می‌خوایم. بعد از اون همه کتاب خوندن و دیدن فیلمای آموزشی و استرس کنکور و مصاحبه، آخرش نشد که بشه ^[۱۹]. داشتم آروم زمزمه می‌کردم گر مراد تو ای دوست بی‌مرادی ماست، مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست ^[۲۰]. گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود ^[۲۱]. اما ایمان دارم که حتما خیریتی توی این اتفاق بوده ^[۲۲]. مگه میشه پست مربوط به شباهنگ جان باشه و طولانی نشه؟ ^[۲۳]

+ رادیوبلاگی‌ها به مناسبت روز وبلاگ‌نویسی، ینی امروز، بلاگرا رو به چالش «من به جای تو» دعوت کرده بود. ینی یه پست بنویسیم با لحن و سبک و عنوان و رسم‌الخط یه بلاگر دیگه. منم تعدادی از دوستان رو دعوت کردم به این چالش؛ که به جای من پستِ قبول نشدنمو بنویسن. از متن هر کدوم یه جمله انتخاب کردم و با جمله‌هاشون این پستو نوشتم. روی هر کدوم از شماره‌ها که کلیک کنید می‌تونید متن کامل پستی که دوستان نوشتنو بخونید.

+ بشنوید (radioblogiha.blog.ir/post/293)