پیچند

وای این خطبه‌هه عالی بود:)))

من سر عقدم عاقد نمی‌دونم چرا عجله داشت، یه نفس سه بار پرسید آیا وکیلم؟ و اصلا اجازه نداد کسی راجع به گل و گلاب و این که من کجا رفتم و ... اطهار نظر کنه:))))

خواستی عقد کنی بگو بهت معرفیش کنم، تو شهر خودتون هم هست:))

هیچی مثل من و اون دختر فامیلتون با بی تعارف بودن شما آشنایی نداره. اون بنده خدا یه لیوان ذوغ از دست داد و منم براتون کارت صادر کردم. :))

یادم باشه از این به بعد یجور دیگه ازتون بپرسم که نتونید بله بگید. 

پس زیرلفظی نمی‌خوای؟ 

عاشق خوابت شدم! :-)))))) کی خواب به این پیچیدگی رو یادش می مونه؟

به نظرت به جای واژه سخیف مخ زنی، چه کلمه ای میشه به کار برد؟

این تعارف کردنای الکی ما ایرانیا رو اعصاب‌ترین کار ممکنه اونم مثلا جایی مثل جلوی در مترو یا آسانسور، اکثرا هم الکیه و از رو محبت نیست

 یکی از آشناهای ما رفته بود دیدن دخترش که تو ایتالیا زندگی میکنه اونجا یه مهمونی دعوت بودن توی مهمونی یکی از مهمونا از انگشتر این خانم خوشش اومده بود اینم تعارف کرده بود که قابل شمارو نداره به انگشت شماهم خیلی میاد اون خانومه که به فرهنگ تعارف ما آشنا نبوده تشکر کرده بود و انگشتر رو کرده بود تو انگشتش:))

متاسفانه خوابای من جزییات کم داره :|

من هم اهل تعارف نیستم . وقتی یه چیزی بگم یا بخوام بگیرم یا بدم معنای جدیش رو منظورمه .

یه همکار گله داشت چرا تعارف نمی کنی بیام  خونه تون  :| گفتم اهل تعارف نیستم  و وقتی چیزی نمیگم یعنی دوست ندارم  و وقتی قبول کنم می‌گم بیاین و من هم برنامه ریزی کنم  :| :|

نوردین دیگه اعصاب براش نمونده بوده :))

اگه دفعه اول از شدت استرس نفست بالا نیاد بله بگی هم تعارف حساب میشه؟

:)

تعارف‌ها (اگر بیش از حد اغراق‌آمیز نشن) بخش زیبایی از فرهنگ ما هستن. وقتی از شی‌ای که متعلق به من و احیانا ارزشمنده، تعریف می‌کنید و من می‌گم «قابلتون رو نداره»، یعنی ارزش شما به عنوان یک انسان/دوست/آشنا و... برای من بیش‌تر از اون شیئه؛ نه که الزاما بخوام اون رو به شما بدم و شما هم برش دارید.

تو مورد عقد هم، پرسیدن سه‌باره و بعضا چهارباره (با احتساب زیرلفظی) یه نشونهٔ ساده است از فرهنگی که زن، راحت به دست نمیاد و ناز و ادا داره اصطلاحا و برای جلب نظرش باید (حداقل) اصرار کرد. نمی‌خوام الان برداشت کنم پس دخترا باید الکی جواب رد بدن که کسی اصرار کنه احیانا، نه، اون‌جا باید با ادب و منطق رفتار کرد؛ اما در حد یه نماد (اگر استفاده از واژهٔ نماد درست باشه) زیبایی خودش رو داره و من این رفتار رو تو هر فرهنگی می‌دیدم، به نظرم جالب و نکته‌سنجانه و ظریف بود.

زیرلفظی تعارف نیس که! عروس خانم زیرلفظی می‌خواد! کاملا امریه. :دی

سوال برام پیش اومده که به تعارف تو متون علمی انگلیسی چی می‌گن؟ تو زبان‌های دیگه هم تعارف داریم یا منحصر به فارسی و ایرانه؟ گفتن «این‌جانب» و «بنده» و «این حقیر» برای رعایت ادب که تعارف محسوب نمی‌شه؟ اسم این رو چی می‌گذارن؟

ممنون. پس اون‌ها هم تعارف هستن. چه جالب!

تعارف من رو یاد این مطلب گاردین انداخت:

10 of the best words in the world (that don't translate into English)

می‌خواستم ببینم مطلبش تا چه حد درست بوده. بالاخره یه خبرنگار اون رو نوشته و نه یه پژوهشگر. خوش‌بختانه انگار خیلی هم بی‌راه نگفته.

من که همیشه از معرفی منابع استقبال می‌کنم. چه خودم به دیگران و چه دیگران در حق من اما بعید می‌دونم فرصت مطالعه داشته باشم و زحمت شما هدر بره. متاسفانه هنوز فرصت نشده اون مطالب مربوط به سیاست‌گذاری حوزه‌ی زبان و پست‌هایی رو که معرفی کردید، بخونم. امان از نداشتن مدیریت زمان و وقت کم :(