پیچند

دوستت دارد و از دور کنارش هستی / روی دیوار اتاق و سر کارش هستی / آخرین شاعر دیوانه تبارش هستی / دل من ! ساده کنم ! دار و ندارش هستی ! / دوستش داری و از عاقبتش با خبری / دوستش داری و باید که دل از او نبری / دوستش داری و از خیر و شرش میگــُذری/ دل من ! از تو چه پنهان که تو بسیار خری! / دوستت دارد و یک بند تو را می خواهد/ دوستت دارد و در بند تو را می خواهد / همه ی زندگی ات چند ؟ تو را می خواهد / دل من ! گند زدی ! گند ! تو را می خواهد/ شعر را صرف ِ همین عشق ِ پریشان کردی / همه ی زندگی ات را سپر ِ آن کردی / دوستش داری و پیداست که پنهان کردی / دل من ! هر چه غلط بود فراوان کردی ! / دوستت دارد و از این همه دوری غمگین / دوستت دارد و توجیه ندارد در دین ! / دوستت دارد و دیوانگی ِ محض است این ! / دل من ! لطف بفرما سر جایت بنشین !