پیچند

اونایی که با خودشون چت می‌کنن...

با خودشون...

یه گوشه‌ی دنج به تلافی همه‌ی پستایی که نوشتم و انصراف و دونت سیو...

حرف‌های بی‌مخاطب... 

مفرد مونث بی مخاطب...

دارم گوش می‌دم

تا آستان کوی اَت، من پا نهاده بودم

دستم به حلقه ی دَر، دل با تو داده بودم

دست و دلم که دیدی، پایم چرا بُریدی

رویایِ صادقی

در جانِ عاشقی

لیلایِ کاملی

اتمامِ عاقلی

نیمی زمینی اَم، نیم آسمانی اَم

محتاجِ پَر زدن، مجنونِ آنی اَم

گفتم ببینمَت

گفتی که صبر صبر

ای آفتاب حُسن

برون آ، دَمی ز اَبر