پیچند

بنظرم این کار حسن نیست و عیبه. البته خود من هم 10 ماهه که پای ناهار لپ تاپ کنارمه و دارم پروپوزال ادیت میکنم و برگه تصحیح میکنم و همزمان جواب یکی دیگه رو میدم و خلاصه همه کار میکنم. آخرشم نمیفهمم ناهار چی خوردم :( 

در یک کلام من دل تنگ غذاهای بد سلفم. درسته قابل خوردن نبودن ولی اون دور هم جمع شدنا و برای چند لحظه از عالم درس جدا شدنا واقعا یه نیرو محرکه بود برای خیلیامون. 

از معایبشم سخت بودن حضور تو اسکایروم و ادوب کانکته که واقعا بلبشوییه واسه خودش

حالا از امتحان ها هم می گذریم ولی حس دانشجویی مرده رو چطور بیدار کنیم؟

نمیدونم رشتتون چیه ولی واقعا نظر دهی تو درسای پزشکی توی ادوب کانکت واقعا شرایط فاجعه‌ایه حالا بخصوص بیوشیمی که باید یکسری ساختار هارو بفهمانی

خودشم کلاس ۱۹ نفره 😑

فکر نمیکنم به این بشه گفت استفاده بهینه :) ما از یه جا کم آوردیم و زدیم. برای همین مجبوریم چند تا کار رو با هم merge بکنیم. 

شما دخترا خیلی حوصله دارین :) ما حتی اگه حال نداشتیم روز تعطیل غذا درست بکنیم میرفتیم غذای اضافه میگرفتیم که گشنه نمونیم. من یه انبار کنسرو تن ماهی داشتم :))

سلام

از آن پست‌های قصیره بود ولی یک دنیا هم حرف داشت. مخصوصا آنجا که رفتم و رسیدم به بلاگ دلگویه‌های ما و پست رفتن عمو سعید و ماندن خاطراتش و ان لا احب الافلین.

هی ....

واقعا جزو محاسنه این اپشن. برای منی که بدون صبحانه میرفتم سر کلاس و نمیتونستم جلوی همه ی اساتید چیزی بخورم خیلی اپشن خوبیه.

+واقعا چرا میکرو(میکروکنترلر منظورت بود تو اون پست دیگه؟) اینقدر خره؟

لعنتی کدشو ادم شبیه سازی میکنه و خیلی نایس جواب میگیره ولی موقع پروگرم شدن رو برد واقعا سرویس کنندس.

:)))) ما آی سیمون رو قرض دادیم به یکی از بچه های دانشگاه وسوزوندش و دوساله رفته واسمون ای سی بخره.زیبا نیست؟

وسایلتو بده به یکی از اساتید میکرو که هرترم بده به بچه هاش.همه خیلی دعات خواهند کرد

چرا همه نسبت به آموزش مجازی اینقدر خشنن :))))

خوبه که :))

به نظرم اگه میشد هر دو ور باشه خوب بود هم حضوری و هم مجازی :))

تازه واسه ما ورودیای 99 باعث میشه ذوق دانشجو شدن سال دیگه تکرار شه چون تازه دانشگاه رو می بینیم :))))

+ وی البته امیدوار است مهر سال 1400 دانشگاه رو ببیند:))

اتفاقا امروز منم ناهار زرشک‌پلو داشتیم و البته شاید عکستون مال امروز نباشه ولی جالب شد برام که سیب‌زمینی سرخ‌کرده داره واسه شما. ما نمی‌ریزیم و باید یه‌بار امتحانش کنم :))

من ترم اول، روزای شنبه آز داشتم وقت ناهار. تازه دستم اومده بود که ناهار رو بگیرم و برم جلوی آز بخورم که هم گرسنه نمونم، هم دیر نرسم، که ترم تموم شد و ترم بعدش هم مجازی شد همه‌چی :/

دلم واسه سلف تنگ شده واقعا. سلف و علی و حرف زدنای وسط غذا :( 

احتمال اینکه من همراه با درس غذا بخورم به اندازه ی احتمال باریدن یک متر برف تو فصل خرماپزونه D: 

من فکر میکردم سس بیژن جدیده o_o سال نود و چهار سس بیژن بود!!

حالا به غیر از بیژن و بهروز و مهرام ، کاله و دلپذیر و دلوسه و یکویک نه اسم پسرن نه دختر D:

بعد یادم اومد کارخانه هایی هم داریم که سسهاشون اسم دختره ، سحر و روژین و گلوریا و ترانه :))))

+کاله هم لبنیاته هم سسهای مایونز رژیمی و سس قرمز داره.

سحر و روژین معمولین ولی گلوریا تنده ، ترانه رو امتحان نکردم.

+ بحث از کجا به کجا رسید :)))))

+ موفق باشی عزیزم خدا قوت :)

منم خواستم یه کامنت دیگه بذارم اما دیدم گفتی در حال انجام تکالیفی

گفتم بهت بگم خداقوت:)

آه. تو یخچالمون از کیکی که امشب پختم هست. کاش می شد بفرستم برات.

منم با اینکه شام خوردم اما دلم زرشک پلو خواست:))

فردا بپز. فکر نمی کنم وقت زیادی بگیره.

می خوام حواست رو از کیک پرت کنم:دی

حسن ختام کامنت هام: (چون می دونم سرت خیییلی شلوغه و همه ش سر هر پستی یه نیرویی دست و پام رو برای زیاد حرف زدن می بنده)

یکی از گزینه های تست ادبیات همین الان:

تو تنها می توانی آخرین درمان من باشی

و بی شک دیگران بیهوده می جویند تسکینم

شب به خیر:)

منم دلم برای غذاهای دانشجویی تنگ شده :( چه غذاهای سلف که با بچه‌ها دور هم بودیم و معمولا کنار پنجره می‌نشستیم و توی این فصل منظرۀ سرد و ابری یا بارونی قشنگی دیده می‌شد؛ چه غذاهایی که آخر هفته‌ها با دوستم توی خوابگاه درست می‌کردیم و بعدشم با هم ظرف می‌شستیم و در تمام مراحل حرف می‌زدیم :( حتی دلم برای بندری‌های کنار حرم و فلافل‌های توی جاده که هر چندوقت یه بار می‌خوردم‌شون هم تنگ شده.

+ اولین بار بود که دوشنبۀ آخر ماه رو کسی به جز تو و وبلاگت بهم یادآوری کرد. اومدم ببینم تو هم یادت هست یا نه :))

حسن زیاد داره، ای کاش همیشه برقرار باشه، چیه ترافیک، آلودگی هوا، رفت و آمد بیماری 😶😯