پیچند

دستمو گذاشته بودم زیر چونه‌ام و شرح مأموریت‌های خارج از کشورشو گوش می‌کردم. "زمان طالبان بود. خیلیا فرق ایران و افغانستانو نمی‌دونستن. باورشون نمی‌شد به خانوما هم اجازه دادن که از کشور خارج بشن بیان کنفرانس. چه برسه به اینکه جزو مقامات و رؤسا هم باشن. مدام ازمون می‌پرسیدن خانوما می‌تونن بیان توی خیابوناتون تردد کنن؟ سفارت بهمون سفارش کرده بود سیاه میاه نپوشید، رنگی بپوشید، روسری‌هاتون کیپ باشه، ولی مقنعه و اینا نباشه که فکر نکنن که یه عده عقب‌افتاده پا شدن اومدن همایش..."
دستمو از زیر چونه‌ام برداشتم و گوشه‌ی جزوه‌ام نوشتم "عقب‌افتاده" و یه هفته است دارم فکر می‌کنم این مذهبی‌ها، این سنّتی‌ها، این چادری‌ها، این سیاه میاه پوش‌ها و این پیشرفت‌نکرده‌ها چه بلایی سر خودشون و افکار و اذهان عمومی و اون پیشرفته‌ها چه بلایی سر اینا آوردن که باید رنگی بپوشیم که یه وقت فکر نکنن عقب‌افتاده‌ایم.
یه فلش کشیدم و داشتم فکر می‌کردم جهت این برداری که این پیشرفته‌ها توی اون جهت دارن پیشروی می‌کنن کدوم سمته و قراره آخرش به کجا برسن؟